Geschreven Portretten

67

letterkundigen, die, terwijl zij op hun achterste beenen gaan staan om het slecht ingelicht Nederland nu eens te vertellen wat poëzie is, het onderling zoo weinig eens zijn dat de een vol bewondering spreekt over het dichterlijk talent van denzelfden man, die door zijn collega's niet of ternauwernood, den naam van dichter wordt waardig gekeurd'. De cursieven zijn van mij. Waarom? Omdat Mr. Van Hall in eigen boezem, een soortgelijke oordeels-oneenigheid had kunnen beleven, indien de betrokkene hem er indertijd mee in kennis zou hebben gesteld. Toen nl. Mr. Van Hall, negen jaar terug ״Levensgang", mijn roman uit de diamantbewerkers-wereld, beoordeelde, werd ik op zeer schelle wijze door hem aan de kaak gesteld. De gemeenheid, vuilheid, liederlijkheid van taal en tafreelen overtrof alles wat op dit gebied ooit was verschenen. Ieder „beschaafd" mensch, meende Mr. Van Hall, zou met afschuw dit boek van zich werpen. Zoo oordeelde het invloedrijkste tijdschrift van Holland, De Gids, bij monde van zijn scherprechter Van Hall. Het ironische lot had mij echter troostend gekoesterd.

Het gebeurde n.1. dat ik een korte poos vóór de felle Van Hallsche veroordeeling, een brief ontving van een der „aller-beschaafdste" leden der Gids-redactie, tevens den meest literaire, waarin mijn vuil, liederlijk, schandelijk boek met hartstochtelijken lof geprezen, zelfs het dierlijks te en afgrijselijkste tooneel aan het slot, zeer bewonderd