Geschreven Portretten

6i

en krenkte, veroordeelde hij met harde stem en soms al te hooghartig gebaar. Hij is een open, eerlijk verkondiger van zijn gevoelens geweest. Man met karakter, die soms door de stroefheid van zijn toon onder de aanmatigenden en waanwijzen werd gerangschikt.

Dieper beschouwd, deed hij niets anders dan zich krampachtig vastklemmen aan een stuk levens-traditie. Hij eerde en minde 't Oude en 't groote in 't Oude,'t klassieke. Zijn vorming, zijn tijdperk, zijn groei, zijn omgeving, hadden zijn eigenschappen bepaald. Verdedigde hij tegen de schelle revolutie-kreten van onstuimige jongeren het oude, een brok geschiedenis in literatuur, hem met de jaren lief geworden, — in werkelijkheid verdedigde hij onbewust de geschiedenis van zijn eigen geslacht, in den goud-gedempten en beschaduwden schijn van het verdekt-weelderige en voorname ópgebloeid. Van Hall's conservatisme tegenover de literaire beeldstormers van tachtig, in hun woedendste en smadelijkste gestalten losgesprongen tusschen het flonkerend gouden smeedwerk, omvèrwerpend in rinkelend geweld de rekken kristallen roemers van zijn Oude Huis, waar de deftigheid saamfluisterde met de stilte, — Van Hall's conservatisme is meer geweest een bescherming van zijn oude schoon, dan een afweren van het nieuwe. — Dat hij in dien strijd soms gekke dingen deed, — zijn armelijke parodietjes op Kloos' verzen strekken tot bewijs, — niemand zal het loochenen. Maar