Geschreven Portretten

4°

klaren zijn wisselstaten als bard, geus, klank-wellusteling, als byzantynsch sensualist, als tot schim-gepeinsden kerkvader; als groot-zuchtige Caesar-heerscher, die waant één menschen-weem'ling aan zijn keizersvoeten te zien krioelen. Soms strakt hij de lijnen van de stijfste pruik aan, danst hij keuriglijke menuet-pasjes. — Dan weer is hij doorweend van zang als een viool d'amour. Plots weer is hij een schelle bazuin. Wat een geheimvol werker met donkre en diepe klinkers, wat een portamento in zijn woord. Plots is hij epicuristisch keurder van schildpadsoep en proeft hij snuiftabak met de fijnste reukzenuw. — Zoo slentert hij van een taveern naar een altaar, wangunstig op zijn eigen genietingen. Soms is hij als een Ruysbroek'sche kluizenaar, die de gouden wijsheidswoorden soberlijk saamgesnoerd houdt in doffen vormen-pracht. Dan weer is hij een goddeloos verkwister van woorden en rhythmen, van klanken en beelden, toomloos, als een echte omwentelings-drijver, je overgudsend met saamgeraapte schatten; één overvloeiing van hartstocht, ontredderende opgewondenheid. Door oververzadiging van gelijkenis en, — de plastiek verzwarende — koppelzinnen, verontrust, keert hij tot straffere bezinning, speelt hij voor pikeur, is hij de comediant van zijn eigen ontroeringen en smarten. Dan wordt hij slim, sluw, kleentjes-omzichtig, spreekt hij, toegeknepen den mond, met hakkelende intervalletjes,