Geschreven Portretten

24

dat bijbelsch-wijdsche in visie en trillend-gedragen woord. De taal schiet bij wijle, een ontzaggelijke, doorruischte ruimte voor uwe oogen open. — Al geeft Van Looy dan geen dramatischen arbeid in roman-, vers- of tooneel-kunst, al schept hij, in engeren zin, geen geobjectiveerde menschenlevens, hij laat ons, door de zeer diepe verinnerlijking van zijn beschrijvings-stijl toch al het groot-tragische en geheimzinnige van der dingen onbewusten oorsprong, machtig gevoelen; door 't magistrale spel zijner verbeelding en de hevige, zich overal inwoelende geestelijke kracht van zijn gedachten en zinrijkheden. — Zóo geslagen te zijn van 's levens ondoorgrondelijkheden, en toch zoo nabij den geest der dingen te luisteren en te zingen, is slechts den begenadigden kunstenaar gegeven. Zoo vol weerzin en afkeer te zijn tegen de menschelijke vulgariteit in haar geestelijke schijngestalten en toch zoo alles-indringend lief te hebben de schoonheid van het bestaande, is slechts den begenadigden mènsch toebedeeld. Eindelijk kwam de kroon op al zijn arbeid: ״Dewonderlijke avonturen van Zebedeus." —

Frans Coenen, over dit werk in De Ploeg schrijvende, zegt o. m. ״Het eigenaardige van de werken der grootste kunstenaars is immer, dat hoog en laag, de intellectueele gelijk de eenvoudige van geest, er zijn gading in vindt." — Zoo een boek is Zebedeus van Van Looy niet, meent Coenen. De vraag zal altijd blijven, in hoeverre dat wat