Geschreven Portretten

io3

ste uitdrukking van leven, en toch zoo heel anders dan waargenomen hondjes-bestaan. Het realisme van Spoor is verhoogde waarneming, dier-psychologie, omdat naar buiten is gebracht, niet het knus-gelijnde, lenig-mollige hondje, maar het hondje, heelemaal gevoeld door een dier-koesteraar, een vatter van guitigheids-kijkinkjes in de oogjes van zoo'n beestje, gegeven in een ongewoon spier-fronsinkje, een poot-heffinkje, een kop-wendinkje. —

Mooi doorwerkt is de kleur zoo rustig doorgevoerd, zoo fijntjes en spelenderwijs vlot geschilderd. Hier probeerde hij al verf-afwrijvingen toe te passen, om boet-seerend met de kleur, toch een rijke toon-gelijkmatigheid over het heele lijfje heen te krijgen, die de illusie van het léven-van-'t beestje verhoogt. Zoo iets als in de ratjes van Van Gogh.

Hierin kunt ge al zien, en in zijn poes, en in meisjesschets en in zijn bloemstudie en in zijn ״Spelend kindje", wat een voornaam ploeteraar hij was; hoe aristocratisch hij de kleurharmonie voorbereidt uit de diepste of hoogste ondertonen, naar stemmings-kleur en atmosfeer. — Ook uit dit kleurwerk, zoo fijn van getast naar licht en tint-tegenstellingen, die alle oplossing eischen in het ontroerde gevoel, kunt ge bemerken, hoe gezotte-klapt wordt over Spoor's grooter téeken- dan kleurver-mogen. — Er is zoo'n bedroefd gering aantal zieners van