37
hemel. Het was alles grauw, grauw en droef over veld en water. Het bleef alles stil, heel stil, en het was verrukkelijk. Hoe konden de menschen ooit leuteren van melancholie en verdriet, op een kerkhofje? Manus Peet wist het nu zeker: hier, op ״Te Vraag" alleen bestond er voor hem, vrije en gebonden ziel, vrede, geluk, rust.