De Jordaan, Manus Peet

8

Halfgat, Riek, de Oude Alte en Hein de Goddelooze gierden en Jan cancaneerde dronkemans-woest op zijn houten trapje, met doffe, dwaze, stuipachtige stampen.

— Heit hij joetjes in se bult? ... Ho-ho ... ho-ho ... nee poenbroekies ... jullie kenne Manus Peet nie ... D'r kruipt niks as wangunst op dat huis. Dan ... dan had-ie se bult al langst na Aume Jan gebrocht veur 'n paar nakende meikevers ... soo'n paar hebberige Katteburgers as jullie binne. Seg ik te veul? ... Welneenet!

— Til je petje op en laat je grasperkie kneisse,... spotte nu Rooie Riek weer naar Jan Gouwenaar.

— Jij? ... Jij rolt gauw je tong uit, rooie adder,... barstte giftig Jan los.

— La gravin Roselanda uitpoekele,... snerpte Manus sarcastisch er tusschen.

Boven Jan Gouwenaar, over het halve groezelgroene deurtje, zamelden zich nu asylgasten uit het logementje ״De Groote Vaart", grinnikend om en grijnzend naar het mallig-ruzie-makerige straattroepje. Jan Gouwenaar stampte weer zwaar op zijn houten trapje, schold, zong gul en stotterde lacherig naar Manus:

— Ik weet me weetje, Bad-Aap ... maar ikke seg: je bestier is foetsie ... Je swalkt as drijfhout deur de Jerdaan ... je heit vleetschade!

Manus kneep zijn linkeroog diep dicht, terwijl Gouwenaar schreeuwde, telkens onderbroken of in koor begeleid door stenmen achter hem, van voren en opzij:

— Je hou nie meer middewaters, Manus!

— Sóó ... gesturrefe graaf Udolfo!

— Je bint... je bint.., wS sal 'k segge? ...

Peet's stem snerpte weer ironisch:

— Flei je eige neer op me schuttershoffie, sleeper ...

— Je bint soo verkleumd as 'n bliek op 't droge.

— En jij... jij Jan,... beet Manus terug,... jij bint soo kwint as de Driekoninge van Keule.

Joetjes: goudeu tientjes. —■ Gr asperkie kiieise : half-kaal hoofd tater! zien. — Poekelen: spreken.