De Jordaan, Manus Peet

6

waagie, Kriek . . . deis je veur de Dag des Oordeels!

Manus grinnikte weer ongenaaklijk en schijn-deemoedig suste hijt

— Jij heb soo'n overvliegende geest...

— Wa vloek je nou, krentepoffer,... sputterde Jan.

Manus neuriede liefjes:

Skuitje faare Theetje drinke Blommetjes plukke Gaane me na de Ofertaum ...

— Likke-me-mellek-mit-soete-raum,... viel, kwaadaardig het rijmversje afknottend, Jan in,.., eiwa wellit... die is haaie! Maar ... maar ... om kort en goed te gaan ... ik heb de sak van je gekrege. Ik hoor veur jou tut 't schuim van de aarde. Ik heb 'n gebit van apetande hè? ...

— Goed soo, links uit de flank, wipbrug,... spotte Manus afwerend.

En zijn geestige oogen, diep in het wanstaltig-uitgebuilde hoofd, fonkelden als trilgroene vlammetjes.

De zeeman stotterde ontsteld:

— Wa nou? ... Wipbrug? ... Draai je nou weer je achter-stefe na me toe mit 'n soet fluitje? Wat 'n clamanes! Ik heb me anker op, man ... ik deursie je mit tuig en wimpel!

— Sluit je goocheltasch toe of ik set je knijp!

— Me goocheltasch toe, Manus ... veur jou? . ♦. Om de ouwe dood nie! Veur soo'n kaantjesbraaier .., soo'n traanpit? Wat 'n kapsones! Schiet op-sij... of ik torpedeer je an reepe! Wat 'n kapsones!

Jan zuchtte zwaar; stotterde toen weer:

— Nou is 't abis hè, tussche ons? Jij hier... ikke daar, in de roetmop! Kedin!... Maar ik weet me weetje.

Manus deed alsof hij nieste en schertste eigenwijs:

— Nou spreek ik d'r toch seve tale ... twee sieke en vijf gesonde ... maar jou taal verstaan tk nie.

— Dank de Veursienigheid Kriek, da 'k je gawwer bin,...

Jagewaagie: man (zeemans׳ arabisch). — Eiwa wellit: ja jongen (arabisch). — Roetmop: tusschen de ketels werken er de vlampijpen uitvegen op schip. Daar ook kolken leegscheppen van roet.