De Jordaan, Manus Peet

5

— Sitte of niet-en-sitte ... neem nou geen gier, ouwe jonge ... geen duitsche polka!... Ik gooi 'n lijntje buite boord... ik koers mit God en me gewete ... jij ook? Ik seg maar, Ma-nus ... je lijk teméé 'n jalappeblom... soo flauwtjes kneis je uit je lampies. Seg ik te veul? ...

Peet bewoog schuw de smal-bleeke handen in afweer-gebaar en vertrok zuurtjes den sarcastischen mond. Jan bleef goedig doorschelden en wreef zijn handen langs zijn witgestreepte matrozenbroek.

— Ik mag rolrond worde... ik mag seewier slikke ... je ken je ouwe Jan nie meer... Je bint teméé soo verwaand as 'n torentop.

Sarcastisch zong Manus:

— O jongggelinggg... op groene tak ... w& fluit ge 'n kruimig lied!

— Ik mag 'n gedroogde stokvisch worde... je loekt of je gestrand bin van 't Sint-Pieters-skuitje... en je behangsel siet 'r soo grauw as ... as me steene stoepie hier ... veur me slaappeleis!

— Maleier, je seurt as 'n roerdomp en ... en je pikkeneert me,... hoonde Manus, terwijl hij zijn opgebolde borst scheen te willen uitrekken.

Jan schaterde weer:

— Ik jou pikkeneere? ... Hahi ... soo'n mallemok ... soo'n kromme taainagel,... altoos mit se ééne peerescoop toe! Nee Kast... jij bint gemaakt van drie el kouwe drukte ... Ik jou pikkeneere? ... al kuierde ik op nakende hiele nóg nie!

— Soo'n kwinkwanker.

Manus' stem snerpte ironisch en Jan Gouwenaar ruziede door:

— Seg ik te veul?... Welneenet! Soo'n kaaljakker heb averij en doet 'r of t'r geen koeltje an de lucht swabbert! Soo'n gebrande leuningbijter. Ik weet me weetje!... Ik bin nie half snór... mó je nie denke.... Ikke seg jou jage-

Krieis je: kijk je. — Loekt: kijkt. — Behangsel: wangenvel — Pikke neert: benijden.