Saul en David

22

Saul (getroffen, toch spottend.) Wat huldigende min! Jonathan (krachtig.)

Spot niet!... o vorst. Dat alles is wa&rl In David's spel héél Isrel zingt tezaam.

saul (geschokt en smartelijk.)

Koert gij mij, mijn zoon? H-ee-1____Is-ra-ël ? ....

Jonathan (verheerlijkend.)

Zoo is 't mijn vorst. De zingende ziel van ons volk

is hij.

Saul (wild.)

Is hij ?____

Jonathan (nog geestdriftiger.)

Zoo is 't mijn vorst. Hij speelt ter glorie G-od's

en voor üw naam. — (innig.) De hal van uw paleis,

doorklonk hij met gezang, als hing er zilverglans

in 't rond te tint'len. (stilte.) Hij spreekt met zijn luit, als een kind met zijn droomerig liefje; zacht bedroefd, schaat'rend hel, of hü mijmert en kust,

of hij streelt en rust. Een ros, een zwaard, een ofiferbank is hem zijn harpe. —

saul (angstig opgericht de geestdriftvan Jonathan volgend.)

Waar toeft mijn Jonathan?