Saul en David

Saul (spottend.)

Als een bruid bloemt uw geest, nu gij David herdenkt,

o Ahinóham. — En mijn docht'ren ? ... D'éen klatert de woordjes van liefde als een beekje zijn golfjes op, wijl d'andere jubelt

als een vogel in 't helle blauw, (tot Jonathan) Uw boezemvriend ... waar is hij ?

Jonathan {verblijd.)

Mag ik hem roepen, mijn vorst?

Michal.

O vader, 'k weet,

gij mint mijn man.

Hij speelt als

de voog'len zingen, David, mijn zanger I

Herab.

Nooit Isrel hoorde zulk een spel, dat is, als hing 't in de lucht te toov'ren. —

Michal.

Het is of hij vertelt

met menschelijke stem. Ze vloeien en leven,

ze trip'len en dansen, mijn David's klanken. Zijn harpe zingt

als de verre wind.

Ze klaagt

en ze vraagt,

ze schreit

en ze blijdtl