Saul en David

10

langs Gibea trekkend, zijn vorst te naad'ren met geschenken, gelijk met d'offeren van Mizpa, ter tabernakel. —

Saul (spottend.)

Uw voetzool, gedrenkt van dauw. is wel bevredigd...

Maar uw nieuwsgierigheid? ...

bethlehemiet (afwerend met ontsteld gebaar.)

0 koning!...

Krenk niet met wrangen toon dit hart. Zoo rein als bergtop's stilt', is ons verlangen ü te zien,

den Gezalfde des Heeren. —

Saul (ironisch.)

Ei, ei. ..

Bethlehemiet.

Geen borr'lende praatzuchtigheid ...

Saul (ironisch onderbrekend.)

Wel, wèl...

Bethlehemiet.

'k Begrijp u niet, mijn Ziener, De mare doolde naar onzen stam ...

SAUL (driftig afbrekend.)

Wat mare ? I... Wie kakelde er van hier? De scherpte van het zwaard bedreigt zijn nék!

Bethlehemiet (onderdanig, toch onbevreesd.)

Men fluisterde dat krank, gij 't bed bekroopt van smart.