Menschenwee, Eerste boek, Winter

50

veur sain.... g'n halve sint.... sa'k verbrandde !.... Nou spit tie se aige dood, mi-sonder mest.... Op s'n bakkis kraigt tie niks.... vaiftien aggels mi-sonder 'n voet mest....

— Da sel main groentetje worde, ironiseerde Kwaker, wi je hem's oogst ankommend joar buurmaan ?.... veur 'n kwartje de roe ?.... ikke, veur g'n sint.... duure mest.... ge'koope groente.... wa' jou !....

— Eige skult, zei gelaten Koo Bergert met 'n pruimspog op den grond, en oogen neer.... Eige skult.... de half van sain ontvangs verzuupt ie puur....

— Wa roomsche ras ! barstte nijdig Barend uit, aige skult ?.. gekruist tuig ! hep de netaris sain nie in hande, mi losse veur-skietertjes ? Hep dokter Troost sain nie t'met drie joar mi 'n rekening achter se gat sete ?.... en hep ie kenne dokke ?.... Hep ie nie 'n hiepeteek op sain stukkie grond gannift.... dat-tie nou.... nóu nog sit te bloeje.... ? daa's 'n skoft die dokter .... 'n fampier.... suigt se hier allegoar 't bloed de nagels uit!.... die hep se allegoar onder 't duimpie!.... hai.... en de netaris. — .... Aige skult ?.... nou suipt ie van beloorighait....

Barend was in schreeuw-woede uitgebarsten, 't Wrokte 'm al zoo lang, en niks, niks durfde ie zeggen, maar nou tegen dien roomschen glupert, most 't eruit.

— Aige skult, drensde sarrend, de rooie Koo door, aige skult.. versuipt s'n messtuit....

— F'rsalderemoote, driftte met vuurrood opwindings-gezicht, Barend weer terug, — doch jai da se bai jullie nie soope....

De meeste onder ons saine tog van jullie ras____hiet da liege !..

hiet da liege!____ nou daa't 'n noakende grifïrmeerde is....

nou is 't aige skult____d'r binne d'r genog bai jullie die d'r

land niet beskaite kenne.... en suipe aa's 'n spons.... wa jou.... Reldering, wa' jou ?....

— La' die dwarrel klietere.... die geep.... sullie magge suipe.... aa's se moar hullie petje veur de kerk wippe.... vèn de kerk, in de kroeg....

Barend, wat kalmer, lawaaiend in stugge gebaren met z'n