Menschenwee, Eerste boek, Winter

49

koal.... koal.... aa's de pest.... t'met allegoar eist.... eist.... wa hai je d'r an ?.... g'n saitak d'ran.... alle ste dik.. of alles te dun.... koal.... f'rvloekt koal....

— Hoho.... ho.... ho.... kuchte Hassel, fijntjes lachend, se kenne je 't nog wel an huus brenge heé ?.. ..

— 't Wort tog voor je gehakt, spotte Barend.

— Dank se de duufel...., gromde Reldering, vaif pesent.. kost ons duite, en wai.... arme donders.... wai betoale de netaris, nog tien pesent d'rboofediene !

— Was ommirs altait soo...., zei plechtig-onderdanig een klein tuindertje uit den kring,.... en aa's jonk'r d'r is be-toalt.... biej jullie ommirs hóóger op.... en hai, meneer de netaris.... hai mo' ommirs s'n tweehalf pesent an 't Raik puur kwait.... da heppie nie in ééne....

— Hoor de gluipert, de stiekemert veur haorlie preeke.... Wat 'n bunsum.... aa's jonker je sien, smait ie je krek 't hek uit.... dan si-je in je stinker.... hee ?....

— Da sit nog.... da sit nog.... dolde nijdig-rood de kleine terug.... main sinte heppe - eenderlai makelai.... aasjouwe.. vierkant woar....

— Ho !.... pfoe !.... ho-pfoe ! wat 'n krakende woar.... minachte met lipgeblaas Barend den roomschen tuinder toe.

— Wa geklieter, barstte éen lachend midden uit.... 't sit t'im nie in de breete, 't sit t'im nie in de lengte.... moar 't sit t'im in de ronte.... doar !....

— Hard-stikke midde in, lolde Barend terug, in lach-ge-kuch, voelend dat 't gehak ze begon te vervelen.

— Nou, d'r wort moar heul wa' beskoue'.... mit sukke vailinge.... daa's main weust! . . . . bracht deftig ouë Gerrit ertusschen, zoo maar om ook wat kwijt te wezen.

— F'r saldrefinke, vloekte Barend gemaakt, si je in de knaip ? wou jäi beure veur jonker ?.... Hai jullie sien Lieshout van Bunkeweg f'rsaldrefinke.... stong t'met te spitte, gain voet mest op se land.... Die is sóó luisig nakent.... da tie t'met g'n vreete hep.... Je mag main an rieme snaie.. .. aas ie 'n poar klodders mest dokke ken.... Op de reutel is niks meer

4