Menschenwee, Eerste boek, Winter

42

Meneer wou ze hebben, 'n meneer mit mooie mesjette, in nette kleere, en ringe om se hande.... 'n faine hoed.... en faine jas. En dan niks g'n konkelefoesies om den meneer, maar blij om den stand, om 't hooger-opkomme. Dat was brandendste eerzucht in 'r. En aa's tie, onfesoenlijk wou, voor d'r trouwe, sou se'm meppe.... O ! se hield 'r wel van soms, maar so als. die meide van Wiereland, soo dol.... nee, da' had se nooit niks soo erg naar verlangd. Die gooie zich te grabbel. Die moste wel, die hadde niks anders. Maar zij, de mooiste meid van Wiereland ! De apetheker haalde d'r stiekem an.... dacht moar.... stom boerinnetje.... En de dokter wou er soene.. t'met de heule ploats.... Lest mit d'r seere vinger wou die vent d'r nie helpe.... of eerst 'n lekkere soen.... so'n vuilpoes !.... da' hep 'n waif.... acht kooters.... ! En da kreeg se, en di kreeg se; allegoar van meneere.... En mee ging se.... met kennissies en skarrelaars, die wa' graag de meneere van de plaots anhaakte.... Nou, da had ze t'met puur sien.. maar bai haar, niks g'n kansies.... Zij wou nooit, nooit gemeen sain.... Alleen moar lolle en lache.... en pronke.... en t'met alle kemedies sien. En dan moar al die manne opwinde, en net doen of se wou.... of se soo moar te neme was.... En aa's se dan woue toehappe.... pats, dan d'r van langs,i mit d'r stevige knuiste, dan seie se niks meer.... dan was 't glad f'rbai.

Zoo was mooie twintigjarige Guurtje, met haar dames-hoofdje,, haar prachtig goudhaar, haar lichten lach, haar fijne trekjes en blauwe oogen-vreugd, met 'r hoog-zwaar, frisch boerinne-Iijf, haar schommelend-onderstel, de begeerlijkste meid van 't dorpsstadje, waarvan geen tuinder, geen meneer zich op beroemen, kon dat ie 'r gepakt had. Maar allen had ze dol gemaakt en opgejaagd, van hartstocht. Midden in 't paringsgedrang van beest-menschjes, koketteerde zij grof en stoeide met allen zoo goed en zoo kwaad als haar sluwe meisjesnatuur met berekening dat klaar kon spelen. Zij, vrij koud voor lijfgenot, zocht naar zwakkelingen met geld, die op 'r verkikkerd werden״