Menschenwee, Eerste boek, Winter

35

Over z'n spullen gebogen, beaaiend met z'n kijk, had ie 'rbij gezeten in z'n rooie wollen onderbroek en z'n wilden zilveren haarkop, te schreien in z'n kelderhok, met z'n klein lampje, rossig-geel, bewalmd in vunshoek, genoot ie van z'n doorgestane spanning, duizendmaal, zacht-snikkend in stembeving zich zelf zeggend, in huil, dat 't nou van hem was, van hem.... Dat 'm dat geen sterveling kon afnemen, Dirk niet, Piet niet, ■Guurtje niet.... En stil als 'n faustig spooksel, kromde z'n verdonkerd rood lijf zich in z'n lage kelder, veegde ie z'n tranen van de handen, snikte ie zachter, luchtte ie op, lag ie om en om z'n gestolen waar, zoet-innig streelend, en bleekte z'n zilveren haardos en kindergezicht, in het wazige kelderschimmige .lampschijnsel öp, met gelukslach en zalige verrukkings-koorts.

Nee, niks kon 'm meer skele.... z'n kinders, z'n waif, z'n

pacht, z'n schulden, z'n hypetheek____Alleen die lamme notaris,

die 'm 'r in had met vijfhonderd gulde losgeld en al de rente, ses pissint, zat 'm dwars.... En de dokter.... die z'n rekening hewwe wou.. en veurskot van grondbelasting.... Snotverjenne, dat was nou ruim dertig joar puur, dat notaris 'm losse duiten leent had.... En nou, nou Dirk en Piet bij andere wat wouen knoeien mit grond, nou eischte ie op, in één s'n geld, met dertig

jaar rente.... godskristis...... Da was puur 'n slag....

miskien 'n kleine twee duuzend gulden mit de rente van al 't deze! En nou weer 'n paar termaine hypetheek achter en pacht en nog drie joare raize achter.... Nou dan moest s'n brokkie moar an de poal.... Hai verrekke.... sullie ook verrekke.... Hai had toch se genot.... Moar dwars, dwars zat 't 'm; nog twee koebeeste voorschot waa's tie ook achter!

Nee, dwars zat 't sain !.... 'n suinige boel!____Aa's s'n heule

rommel achtduuzend beskoüde, was tie d'r.... Maar da had

ie t'met an volle skuld!____Tug, 't brok stong nog onder

sain klompe !....