24
Heere-verjenne!... .Hij was d'r self ook wel es dood van, maar 't sterkst kwam 't toch in 'm op aa's d'r heelemaal niks omhanden was. Nee, dat zware tuinen,... .was ie 's winters niet meer tegen opgewasschen. — Maar s'n liefebrij had ie angehoue uit eige senieeghaid,dochtteseallegoar.. .. VillaDuinzicht,vandefamilie Bekkema, dat most ie opknappen 's zomers, en dan had ie 'r self wat mee omhanden. Tuinieren dat was eigenlijk z'n vak. Als de familie Bekkema, die soms tot October hokte op d'r buiten, weer naar de stad heen ging, bleef de heele tuinboel voor zijn zorg. Dit jaar had ie 'r juist nieuwe menschen ingekregen, omdat de weduwe Bekkema 't vorige jaar gestorven was. Wa lief waif da wezen kon. Ze had 'm zóó vertrouwd dat hij de heele boel voor d'r afsloot, alle kamers en kasten, en alles het voor- en najaar, onder zijn toezicht liet schoonmaken. —Van diè dame had ie den sleutel gekregen en was ie baas in den tuin. De nieuwe lui, erfgenamen, wouên 'm wel houen, ouë brave kerel als ie was, met z'n vrindelijk-grijze kop, altijd klaar met z'n onderdanig lachie.... Ze hadden 'm wel leuk gevonden —■ Maar van hen kreeg ie alleen sleutel van het tuinhek, en van de winterkasten. —In 't stedeke konkelden de menschen dat ouë Gerrit 't eigenlijk niet noodig had te doen voor z'n brood ; wisten ze niet dat ie tot z'n strot in de schulden zat; dachten ze dat ie, van 'n zware ziekte weer opgescharreld, op 't land toch niets meer bijna kon uitvoeren, en nou maar wat an de hand wou hebben. Zoo zeien ze allemaal en zichzelf had ie 't ook ingepraat dat ie zich het prettigst nog bezighield met wat blommen verzorgen, potjes opknappen, perkjes beknutselen, snoeien en knippen, en dan op z'n eigen akkers bijhouend heel licht werkje voor 't voorjaar, zaaien, bedjes maken. Zoo wou ie, al was ie zwakkelijk in z'n rug en al had dokter geseid, dat ie geen zeventig zou halen, een en al doenigheid, doenigheid. Anders voelde ie zich benauwd, doodgaan, raar in z'n kop, klopperig en beverig, zenuwachtig van stilzitten, nies-doen. Nou had ie toch werk in den tuin van de Bekkema's, z'n knutselen hieran, daaran; was ie geruster. Maar iets, van z'n vroeger leven al, liet 'm nooit los. 'n Diepe,