Menschenwee, Eerste boek, Winter

23

z'n biezen kaal-korten gemakstoel bij den kachel geschoven. Z'n jekker had ie aangehouen en met ingezakt bovenlijf zat-ie zich behaag-zwaar te schurken, zoekend naar meer broeiing en warmte. Toch voelde ie zich brommerig op ziju wijf dat al 'n jaar lang temet alles vergat. En dan, dat huilen van 'r, dat nare drenzerige grienen, met halve smart-zinnetjes er tus-schen gekermd, waarvan ie niks begreep, dat, dat maakte 'm helsch. F'r wa griende da waif tug?.... Wier se soo fèl geslage?.... godskristus, wa g'luk da Guurtje d'r was, s' maid van twintig, sain eenige maid goddank. Versakrementeele, aa's die d'r nie was, krege temet de jonges nie eens d'r buik vol. Dan vergat se te koke.... snöverjenne.. .. wa'malle f'rduufeling tug....

Nijdiger gromde 't in 'm, vreemd, kwaadaardig vreemd staand tegen het vergeten van z'n wijf. Want altijd maar dacht-ie, net aa's nou, dat se d'r eige van huiswerk af wou make op d'r ouë dag....

Wa wou dat mormel tug, die laileke trien ?.... Wa sat se nou weer? van de skrik te griene.... ja verdomd!.... op 't achterend weer....

Stram opstaand, gooide ie z'n vies-groen petje van 't hoofd in 'n kamerhoek en pookte, omdat de kachel niet genoeg trok naar z'n zin. Rumoerig bonkte ie met den pook onder 't rooster, dat de vonken er uitspatten op z'n rood-bebaand karpet je. Met z'n nog blauwige, doorkerfde handen grabbelde ie de vonken op, bang voor vuur-in-z'n-boel, vlug in pijnhaast ze afwerpend in den aschbak. Wrevelig smakte ie weer terug in z'n dun-biezigen gemakstoel, beklemd tusschen de afgeknaagde a rm-leun-stompjes, schurkte weer verlangend naar hitte, zooals daarnet toen 'r zoo'n lekkere slaperige loomheid over z'n oogen was geduizeld. Maar nou kwam ־'t niet gauw. Van morgen had ie weer es wat gestolen, 'n Wilde stille jubel was 't in 'm gebleven, tot ie z'n vrouw weer zoo mal had aangetroffen en ie 'r nijdig van was geworden. Rare vent was ie toch. Nou 'n heele poos weer winter, nies doen, en al maar weer in 'm, die rare, bange lust om dinge te ganneffe, die van sain nie ware..