De Jordaan, Mooie Karel

6o

brok spiegel, de kleur-vochtigheid boven den schoorsteen en de bedstee met het goor-roode gordijntje, voor het eerst aanschouwde.

Karei hield veel van Greet. Ze was een allerliefste meid. Met haar geglazuurde, lichte oogen kon zij kijken, zoet en beschroomd als een Onze-Lieve-Vrouw. Zij had ook dat uiterlijk-goedhartige en dom-gulle van zijn broer Stijn, die gekke schuiftrompet. Maar niet minder het innerlijk-onbaat-zuchtige. Het was, naar zijn dunk, een meid van allemaal luchtige illusies aan elkaar geregen onder haar huidje. Ze schonk nog maagdenwijn. Een juf van retéretéreté, met een ziel als een mandolientje. Doch Karei hield het meest van Greet, omdat zij dol van Corry zei te houden. Van Corry hielden weinig vrouwen. Misschien kon Greet nog eens uit Corry iets los-morrelen. Hoe Corry nou over hem en zijn gedrag dacht. Dat die deern, die Corry toch nooit overkwam! Het kwelde en krenkte Karei hevig. Dacht zij soms dat hij onverzeld sliep op den Achterburgwal, in het logementje van Merks ? Was zij vies van hem, van zijn wreed bederf op het Mariniersplein? Bah! Hij zong weer giftig: En Jantje gooit de leie stuk 'n Sint 'n bos redijs!

Ant had verwelkom-blommetjes laten halen op de Noorder-markt. De Lindengracht op Maandag lel drabbig en morsdood. Sientje, in haar werkvrouwtjes-houding, sleepte ze mee als een zware vracht. Heel haar nieuw schortje bemorste Zij met aarde en mos. Alie vloekte en gaf haar een stomp. Sien blerde en schopte terug.

— Adder!

Ook Thijs had gele toortsen, als een veelarmige slangenster, en een potje schuchter-bloeiende balsemienen gekocht. Er glom een lichtje in zijn lodderige oogen. Karei kwam met twee bakken planten aanzetten, geweldig en overvol.

— Bij de andere smurrie,... zei hij verlegen tot Ant,... en hierbij afgeleferd mit twee schullepies...

Karei had twee paarlmoer-blauwe schelpen meegebracht,

Logement van Merks: bekende slaapgelegenheid. —