De Jordaan, Mooie Karel

62

driften van het Pinkster-rapalje. Het wierd tegen den laat-middag al voller en drukker. Uit de Ridderstraat en Jonkerstraat, van Kattenburg en Haarlemmerdijk doken buiten-menschen-feestvierders op in bandelooze koppels, wemelend en jammerklachtelijk zingend bijeengerijd. Nauwe slopkrotten kreunden en kokhalsden de bewoners uit. De morsige en huiverige spleetgangen grauwden in een halve duisternis, nog wat vage, geheimzinnige vegen vangend van onderschepte zonschijnsels. Droef-somber in het dolle kermispleizier, bleven in vuile sloppen en slurven, de bouwvallige krotjes gootlucht uitademen. En telkens ontgloeiden jongens rotjes, zonnetjes, en slingerden zij zacht-ontplofiende voetzoekertjes tusschen de dansende stoeten in.

Onverhoed stormde Jaap Paardensprong den zwirrelenden menschenzwerm in, waar Karei met zijn broer Thijs, de halfkreupele Ant, met Alie en het kleine grut, vóór Oome Dorus' loods stonden te praten.

Jaap was een gluiperige twistschopper en altijd beschonken. Op onverklaarbare wijze had hij ergens een scherpe bajonet bemachtigd en zwaaide er nu mee, onder zijn zatte zwalkerijen. De troep vrouwen, meiden en mannen vóór Dorus' loods stoof hevig geschrikt, gillend en vloekend uit elkaar. Alleen Sien Gasmuntje bleef uittartend-overmoedig staan voor den waggelenden drinkebroer,

— Wou jij stéke, ouwe doodkistedief?... Steek dan ie va3r en je moer d'r bij i

Janes Smikkel greep naar straatvuil en Marie de Roeier hielp keien aandragen. Mooie Karei overzag nood-snel de benarde situatie.Vóór Jaap Paardensprong met zijn flikkerende bajonet weer een hachelijken zwaai dwars door de vluchtende menschenmassa nemen kon, zat Karei op zijn schouders en gaf hem een stoot in den nek.

— Hier katteklater... geef mijn je piek.

Zatlap Jaap wierd wurgrood van woede en wilde zich woest-giftig losscheuren.

Maar Karei klemde vast en schertste:

Katteklater: naam van een oud drankhuis. —