De Jordaan, Mooie Karel

6i

soo deerlijk op d'r lijf, 't Wijf kroop in de aufe De bakker achterna...

II

De Willemstraat dampte en ronkte rumoerig. Menschen-zwermen dromden aan en deinden weg. Uit de groote, kazerne-achtige huisblokken naar de Lijnbaansgracht, gierde gezang en getrompetter van valsche gramophoons en orchestrions. Een lillende, rauwe Pinksterdne-drukte ziedde rond. Uit de dwarsstraten en zijwegen doemden allerlei karretjes op met venters van chocolade, bananen en ijswafels. In vigilantes hingen de zweepknallende koetsiers lodderig over de menschenhoofden uittestaren. Uit de heete kroegen zoemden stemmen en loeide dierlijk gelal van dansers en krijschers. Armelijk-grauw nevelde het opwaaiende stof langs de zonnige straat. Geburen keven en vochten, en bedreigden elkaar met vloeken en ranselarijen. Pinksterdrie, overal Pinksterdrie!

Het zatte gelal van feestvierders zoog verlepte pret de herbergen in. Een donderende gramophoon-toeter loeide: Jan, je komp toch in me roef ie? Jan, je bint 'n smerig boefie!...

Beschonkenen en weer-verzoenden zwalkten sloppen en roezemoezige gangen in- en uit. Een vercierde jeneverkruik wierd uit de handen van een banierdrager losgerukt.

— Hiér, stoelematter... hier mit de petreleum...

— Steik de maurd!

— Hei je nog gelache fenacht?

— Fort jij leelekert!

— Fort jij leelek beest!... keleerelijer!

Zoo bierden en tierden de stemmen door straat en dwarsstegen heen. Sinaasappelen-schillen, bananen-kluiten, vuile papieren en groenteafval stonken in één rottende brij tezaam. In dierlijke verdwazing ontbrandden zwijmel-

Petroleum: jenever.—