De Jordaan, Mooie Karel

50

langs de trieste, van scherpe vochten uitgebeten huisgevels. Grillig strooiden de ruchtige, met groene zeep opgeboende zatlappen, vlaggetjes over stoepen en trappen uit, en zwiepten mallootig met kinderzweepjes klets-klets de lucht in. Even, in stuwgedrang van de telkens stoppende pleizierwagens en toer-auto's, week de danstroep van Karei terug naar de trottoirs.

— Kristesiele wat 'n bende!

— Duik 't roefie in...

— Manne fan de Kromelleboogsteeg,... hou je krankiel!.. riep Karei zwaaiend met zijn handen naar de zweetmeiden en de peershoofdige Pinksterdrie-vierders, saamgepropt in de geel-gezeilde tentwagens, de vermiljoen-geverfde Jantjes en grijze auto's.

Velen herkenden Burk van hun zitplaatsen af.

— Koarel... 'n lammetje ajje hier in springt!

— Mooie Koarel!

— Koareltje!

— Héé Burk... hei-je je Pinksterskarrel al angeskote?

— Jullie koinme na kerktijd... gulsige baarsies!... spotte Karei terug.

Van al de Janpleiziers en vrachtauto's uit, wierd woest gelachen, geschimpt en gedold naar het dansende volk.

— Zaankanter... drekdeksel... mö je geen huppelolie?

— Ouwe Pinksterskuit... ikke bin Doopsgesind en bik alleen Jepanse gort!

Meiden in helle jakken en schelle blouses, van lange sleeplinten omstrikt, en mannen in Pinkstercostuum, met ver-cierde petten, lachten en hunkerden naar Karel's antwoord. Burk schreeuwde terug:

— Nou, Jan-de-Wasschers... erfhuismeesters... en jij, satlap... mit je neus as 'n steekbeitel... je mag mijn frank 'n uur langst uitskelde... teuge 'n piek pir waurd.. as ikke ...as ikke maar 'n hallef jaar veurskot krijg...

— O soo... scharminkel!...

— Gekloft, Trijntjeslijmer.

Krankiel: waarschijnlijk verbastering van tranquille (rustig). — Lammetje: daalder. — Huppelolie: jenever. —