De Jordaan, Mooie Karel

44

wierd bijna altijd een pijnigend ontgoochelen, een zoet heimwee naar het vervlogene. Dan wilde hij niet meer en niet verder het ontuchtige, omdat hij eigenlijk nooit ״meer" en nooit „verder" had verlangd. Diep en verborgen leefde het innig-kuische in Mooie Karei; in hem, spottenden vrouwen-veroveraar, hartenbreker en vrouwenverleider. Hij bleef een naïef-verbaasd kind, ondanks al zijn vermetelen vechtlust, zijn koenheid en zijn hachelijke avonturen. Zijn hunkering dreef hem weer terug naar Corry, naar Corry alleen, en ook de hooge droom van zijn onverklaarbaar-hevige en durende liefde. Soms had hij hierbij een gevoel, alsof zij door een regenboog was heengestapt naar hem toe en allerlei wonderkleuren nog vochtig op haar schoone, ranke lichaam na-schitteren bleven. Hoe dwaas hadden zij elkaar in tartenden trots altijd en altijd weer afgestooten! Maar gewonnen kwam deze fiere geweldenaarster zich te geven in „De Gele. Ballon". Dit bleef vast en onverduwbaar in Karei leven. Toen, toén, — het berouw sneed hem als een kramp door de ziel, — had hij haar weggetrapt. Maar nu moest, moést alles veranderen. Nu zou hun groote liefde pas beginnen uit te bloeien. Want Corry was heelemaal niet harteloos, niet wreed-kil; en zonder een zweem van misleidende raadselachtigheid. Haar wispelturige spot, haar coquetteeren en haar weerstrevende scherpte ontstonden alleen, als zij hoonend geprikkeld of beleedigend bevolen wierd. Hij had altijd veel te uitdagend in vergiftige haat-liefde en jaloezie over haar heengekeken. Hij leek zélf driest verwend en mal-overmoedig, omdat hij de uitverkoorne, de zwelgende minnaar geweest was van heel veel wellustig-mooie vrouwen. Nu kon hij kleintjes, nederig smeeken en in volle bewustheid bidden in zichzelf, in een milde overgave,... dat Corry hem toch begreep; dat zij toch besefte hoe hij zich uit meelij vaak verloren had en waarom hij zijn zoele nachtwacht-liedjes kwam te zingen. O, het leek zoo dol-opschepperig en de zieke branie van een oud-sleetschen kerel! Het was geen verdonkeremanen van eigen misdadige