De Jordaan, Mooie Karel

449

Toen was Elsa vreemd-beschroomd en getroffen naast Karei de propvolle pooierskroeg ingeloopen waar Frans zat uit te knijsen en Burk tartend af te wachten, met een snerpend-ironisch lachje.

Frans Poort vertelde het een ieder die het maar hooren wilde, dat Karei Elsa een vrijzetter had gegeven. Konden ze toch zien, allemaal, dat hij doodgewoon bikte van de Duitsche meid. En hij spotte, waarom Karei den spinnekop van den broger niet in één stoot had bemachtigd... Maar hij zou wel leeren... Burrekie!

Burk liep heen en weer, onder een schuwe schaamte, den kop ingebukt. Hij kon de gemeene mondhoeken van dien hansworst, dien Poort nu niet meer zien! Hij zou hem vermoorden, ... wanneer hij loskwam!

Karei had in razernij op knar en tronie van den broger losgeslagen, zoo maar in een schuimachtig mondvocht, om vooral niet te beseffen wat hij deed. Tegelijkertijd voelde Burk, met onstilbaar verdriet, dat hij nu voor altijd verloren was. Want als Corry dat vreeselijke, allergemeenste van hem hoorde, zulk laag wanbedrijf!...

Met een gesmoorden snik holde hij de roerige kroeg uit, een sombere duisternis van achterbuurten tegemoet.

III.

Dien wreeden nacht, op zijn klam en naar bedorven reuzel riekend vlieringhok, woelde Karei slapeloos zijn stroomatras stuk. Een fel-invretende, verstikkende wroeging als nu, had hij nog nimmer in zich doorgevochten. Voor het eerst van zijn leven, voor het eerst van zijn zwoel-haveloos Zeedijk-zwerven, had hij handlangers-diensten aan een smuigerigen pooier bewezen; hij, Karei Burk, die zelf geen souteneur was en met denzelfden rillenden walg van vroeger dit aarts-gemeene bedrijf verachtte! Wanneer dat vuile gedoe de klare jongens van de Lindengracht ter oore kwam, dat erge,...

Knijsen: kijken. — Spinnekop: dasspeld van waarde. — Broger: kerel. — Knar: kop. —

Mooie Karei 29