De Jordaan, Mooie Karel

446

rhythme, zwaaide en stootte hij met kleine, inzwikkende knie-beweginkjes rechts en links, in sluipend-schoone lichaams-neigingen naar al de bang-meegenietende omstanders. Even ontzet, schreeuwden ze, onder Karel's zelfver-geten vervoering. Ze voelden hun eigen wellustigen drang, hun woeste driften en ontroeringen, hun eigen hartstochtelijke opwindingen en twistzieke vecht-instincten in Karel's dansbewegingen, standen en aanvallen, tot levende gestalten worden. Wonderlijk-lenig deinde zijn lichaam en wreed-kil blonk de messen-bliksem, klonk het kruisen en het stalig opeenkletteren der lemmeten oogen en ooren van de toeschouwers in. Telkens schoot Karei uit; leek hij al de meiden en boeven met bovenmenschelijken krachttoorn te bedreigen. Ze schrokken, gilden en rilden! Want Karei scheen begoocheld en in dansrazernij tot alles in staat. Maar dan inéén, in glijdenden en zuigenden gang, sprong hij terug naar het middelpunt der ruimte, onder droeve ontmaskering van eigen zielesmart gebroken en zich blootgevend. Doch slechts eenige tellen; want dadelijk herhaalde hij zijn herculische uitvallen. Ze wierden ijzingwekkender en onstuimiger, al volgden in speelsche bezinning, telkens de schuifelende terugtredingen bijna schuw en bloö; de geheimzinnige terughuiveringen voor de daad. Onder groezelige schaduwen van zwakken lichtschemer danste Karei door en heel de somber-duistere kroeg had hij langzamerhand met een angst-spheer van sombere moorddrift overworpen. Voetsnel sprong hij weg en op de teenen, hoog en wonderlijk in rhythmisch sluipspel, retireerde hij, pas achter pas. De langharige pianist, onder de suggestie van Karel's rhythme en maat in verschrikking en beklemming opgejaagd, stormde en roffelde op de heesche toetsen los en sprong telkens op van zijn kruk als een zomersch paard, martelend geprikkeld door zweetvliegen. Te herademen vermocht hij alleen bij een overgang van figuren, bij een vlucht naar een rust. De zweetdroppels glinsterden op Karel's gezicht. Hij scheen zelf hevig bewogen, of vol haat en afschuw leek iedere trek om