De Jordaan, Mooie Karel

425

van maat en tegenmaat, waar Karei niet meer zonder kon. Tusschen koene of onverschillige vechtavonturen bleef hem het dansen alles. Nu geen zoet-misleidend en lokkend minnespel en toch weer wel. Maar altijd en eeuwig in gedachten saam met Corry... Dan eerst zag hij de lichtekooien in haar vernielende uitspattingen, in oververzadigd en verleppend zinsgenot. Neen, Karei Burk kon niet meer walgen van hun schandbedrijf en hun slaafsche onderwerping. Hij voelde dat zij eigenlijk geen weedom, geen droefheid en stille melancholie ondergingen; zij speelden maar wat ellende uit. Zooals hem eigen vernielvonnis van Corry kwelde, zoo voelde hij ook alles van de meiden als onecht. Ook hun vreugdeopwinding, boert en jool, hun zoogenaamde trouw aan den knul, als hij opging in de bajes... Waar hij verborgen kwelling had gezocht, gisteren, eergisteren nog, bij de getrapte vrouwen, daar zag hij nu niets anders dan giftige oproerigheid en vunze hebzucht: bleken zij even wreed als de behoje-bikkers, even laag en losbandig als de dronken pooiers zelf. Hij huiverde nog altijd van de zwarte water-schaduwen over de Kolk en het mistige Kuipersgrachtje, en van heel het duister Amsterdam der brassers en moordzuchtigen.

Maar alle beklemming en smartelijke wroeging vergat Mooie Karei op den dansvloer; zijn liefdekoorts, zijn ondergang, de helsche licht-overgloeiing der kroegen, het rauwe, gillende gelal en geschal der dierlijk-zatten en genotzieken. Dansen, dansen, dat bleef Karel's hevigste bedwelming en hartzeer-verlossing. Dan doorleefde hij eigenlijk alles in een verhoogden roes; dan wierd hem iedere geblankette wang een donzen heerlijkheid, een verboden heerlijkheid, en iedere lonk en streel, een zwijmelend droomgenot; een lokkende, toch beklemmende geheimzinnigheid van dé vrouw. Dan was in Karei het zinnelijke hartstochtleven in ijlste werking en toch zocht hij voor eigen lijflust geen bevrediging. Want er was iets in het verfijnd-wulpsche, moderne dansen, dat hem, in volle onbewustheid, tot het uiterste ontroerde, omdat hij er zich met zijn heele innerlijke voelen in verloor. Zoo een jazz

Behoje-bikkers: souteneurs. —