De Jordaan, Mooie Karel

4i4

chantage en muntslaan, en slanke Elsa met het smal-bleeke kindergezichtje, killetjes in haar opgedirkt rose jurkje, zat erbij te huiveren van ontroering en vrees omdat ze bemerkte hoe de nijd Frans ziek vrat.

— Wa mojje fan me?... vroeg Karei, verbeten-kalm.

— Ik?... antwoordde Frans koel... Dat je anpakt... betoeft... Nou voer je geen flikker uit... je doet niks als bense... bense!...

— Freet ik jou poen, in me arremoei?...

— Nog niet...

— Kin... Nóóit nie, abele baas... al trek je 'n bakkes as de Schreierstaure... en al krijg ik 'n blikke kont!

Burk kreet en Frans temperde zijn woede met wuifgebaren.

Mooie Karei zag er jammerlijk-vaal uit tusschen de grof-glimmende, geschilderde muurtafreelen van de schemerende danskroeg. Onder zijn half-gesmoord en half-opstuwend drift-spreken scheen hij nog bleeker, groener en uit-gemagerder dan hij al was. Telkens na het minachtelijk opjagen van Frans, begon het even helder in Karel's kop te prikken en op te vlammen. Kom, hij liet zich niet langer door den neus boren. Wat verlangde die troebele zwammer toch van hem en met welk recht? Wat voelde hij voor dien beroerden gluiperigen bajesvent met zijn apenbloed, die huichelde alsof hij zoo ijskoud het Diaken-Weeshuis uitstapte? Was het nou werkelijk een beetje benauwdheid? Waarom stormde die krabbedaaier zoo woest zijn leven door? ... Ajakkie... jakkie... Voelde hij nou weer wat hij vroeger onderging, een soort van vagen angst voor dien eigendunkelijken kerel en een soort van afschuw voor zijn onmenschelijke kilheid?

Karei hoorde telkens weer die wonderlijk-gedempte onderstem en ook het sluiperig gekronkel in al zijn koude, strakke, schijn-bedeesde woorden die toch zoo giftig prikten; woorden waarmee Frans hem altijd probeerde weerloos te maken in spraak en tegendaad. Nou, op het moment, ontdekte Karei ook weer inéén die diepe, hondsche groeven bij zijn geniepige

Muntslaan: bewusteloos slaan tegen de slapen,— Betoeft: flink, rijk, goed afkomen. Bedoeld wordt: betoegd, verbastering van het He-breeuwsch. — Bensen: zuipen. — Poen: geld. — Kin: juist. —