De Jordaan, Mooie Karel

396

aan. Deze monsterachtige aandoening onderging hij tegenover Corry nooit. Want Corry was voor Frans alles. Al wat er gebeurde in de wereld viel voor hem samen met haar bestaan. Waar zij niet was daar bestond niets; daar bleef hij ook de menschenschuwe eenzame, de verbitterde door een eindelooze jaloezie opgejaagd en door een verpletterenden angst misvormd. Toch was zijn liefde voor Corry doormengd van een grondeloozen eerbied en tegelijkertijd steeg óp een smeekelijk hunkeren van den maagdelijken man die zich bijna nooit had besmet of bezoedeld met het in verbeelding of in werkelijkheid uitleven van zinnelijke lusten. Deze reinheid van zijn mannelijke natuur scheen Corry juist ontroerend te boeien en te verbazen, omdat zij zulk een verbluffende tegenstelling vormde met de wild-gloeiende ontvlambaarheid en het hartstochtelijk-bedwelmende en uitspattende van Karel's roezige, soms helle, soms bedroefd-verteederde verliefdheid. Zij had nooit nog zoo iets kuisch-schuchters, eerbiedig-bedremmelds en bezonkens bij een volwassen man ontmoet; bij een man toch met zooveel diep-duisters en zooveel innerlijk-booze verwrongenheid van wezen. Doch de uren waarin Frans meende dat zij aan haar verborgen vurigheid een oogenblik zou ontschieten, om hem plotseling iets van haar eigen ingebonden vrouw-verlangen te openbaren, botste hij onverhoeds tegen een koelheid en een scherp-snij-dende weerkracht op die alle intimiteit tusschen hen afstiet en wegknelde. Zijn eigen zondige perversie gistte echter bij hem nooit in den zinnenwellust na, schoon voor het eerst van zijn heele leven, Corry al le gevoelens bij hem in beroering bracht. Maar door haar houding stond hij telkens weer aan het begin, door haar kille, wrokkend-lachende en even-griezelige vrouw-versteening, die langzamerhand doch al grijnzender in Frans een fataal-wreede wraakgedachte grifte; niét tegenover haar, maar tegenover Mooie Karei, den zwoel-woesten minnaar, die met zijn vermetel liefdeleven alles opeischte en alles volbracht.

Frans verafschuwde zelfverteedering en martelaars-gedoe