De Jordaan, Mooie Karel

33

beslag, opgepoetst. Bah, wat een voornemen! Hij leek temee Slappe Hein die verdronk in een bierglas. Karei Burk schaamde zich nu voor zichzelf. Wat was hem Pinkstervreugde zonder Corry? Wintervliegen op een lentemorgen. Zou de aanhalige deern met hem zijn meegestapt op zijn Jor-daansch? Zou zij er alles nog zoo schaamteloos uitflappen als vroeger, in scherts en stoeierij ? Zou ze nog zoo gemeen-zalig lokken en uitdagen, en wreed-plagend afstooten? Zou ze nog zoo scherpe en wrange ruzie-woorden kunnen afbijten, met het lef van een kerel ? Zou ze nog brutaal haar handen langs haar kuiten afstrijken, langs haar slanke kuiten, lachendvlug en tartend? God, God, de luidruchtige Pinksterlol was Mooie Karei nu niets, niéts meer! En al die jaren dan, na ״De Gele Ballon"? Tja... dat vroeg hij zichzelf óók af. Het heimwee naar Corry wierd al prangender en schrijnender. Zou hij haar ook echt-Jordaansch 's morgens hebben willen zien wasschen op een zolderkrot, om haar 's middags uit het raam hangend, te hebben hooren klesseneeren met al het gebuur ?Weineen. Corry was een geklofte dame. Ze was zoo tot in het merg veranderd. Ze hoorde niet langer in de Willemstraat of op Lindengracht met haar radden lastermond. Och, zoo een lulletje-rozenwater was hij ook niet meer om dat nog te denken

Mooie Karei had alles aan zichzelf gedaan, om Corry te vergeten, onder spot en ironie. Hij had zich ontscheurd aan de innigste herinnering zelfs van hun vroegst saamzijn: toen Corry als vijftienjarige meid, nog kinder-kort in de rokken, op de Brouwersgracht een jaloerschen gooser, die hém wou laten tippelen, met een mes te lijf was gegaan. Karei wou niet eens meer iets weten van hun zoeken, toen-dertijd, knus-saam op de oude belt-schuiten, 's Zaterdagmiddags en in de vacantie-maand. Fijn dan, op de kruidige Handelskaai, heel, heel ver, of op een vreemd spoor, tusschen vrachtwagons. Toen ééns, dien schrikkelijken dag, ook saam weer graaiend in het vooronder van schuiten, heel in

Wintervliegen: sneeuwvlokken. — Geklofte: fijne. — Gooser: kerel. — Mooie Karei. 3