De Jordaan, Mooie Karel

353

stofmandje zou buiten zetten, — dan rees hij loom en afgemat overeind en kreeg hij het gevoel, alsof er iets loodzwaars van hem afsprong en schichtig weghurkte, ergens in den grauwsten hoek van zijn hol; een hoek waar hij 's nachts soms plotseling zijn doodkist zag opduiken uit den grond.

Zoo leefde Frans Poort het eerste jaar van zijn opsluiting met zieke en afgepijnigde hersens, en al prangender, nijpender, van haat en woede-verbittering gekorven, wierd zijn eenzaamheids-leed.

Vooral de luwe, van vogelenzang doorkweelde lentemorgens of zomermorgens, wanneer hij de luchtcel instapte, kwam er een vreemde en kinderlijke blijheid in zijn uitgehongerde ziel. Van verre landerijen rook hij zoeten hooigeur. Een streeling van glanzen trilde tegen steen, of een koestering van zonlicht schoot op een muurbrok uit. En hij, verstootene, kreeg weer een wilde hoop in zijn hart... Hij was toch nog zoo jong... Moest nou alles voor hem ophouden te bestaan? Hij zette zijn mond wijd open, hij ademde diep, al dieper,. hij zoog hemelsblauw uitspansel en geuren in... en hij wou wegdenken wat over een kwartier alweer zich kwam opwringen aan benauwingen tusschen goordonkere celmuren en de wijdte van nu. Hij wou al de doffe versuffing en vreeselijke matheid uit zijn lichaam wegpersen. En hij wou weer dat heerlijk-onbekommerde en bruisende woelen in zijn bloed van vroeger, op verre buitenwandelingen. Er schoot tintelend leven in zijn bleeke bakkes, en heel zijn gezicht ontstrakte zich uit de verbittering en het wraakbesef zijner jeugdvernieling. Hij verbeeldde zich hoe nü op die uren, ver van gevangenismuren, de wuivende takken tegen de blauwe lucht in de zoelte te ruischen stonden. En als hij een vogel zag vliegen, heel snel, boven het kippengaas en de horizontale tralies van zijn luchtkooi, dan schoot hem een snikkend heimwee naar de ziel. Hij smeekte, smeekte éven boven de zwarte oneindigheid van het eenzame uitgetild te mogen blijven...

Langzamerhand begon Frans Poort in zijn cel de eigen-

Mooi e Karei 23