De Jordaan, Mooie Karel

342

teedere begeeren uit haar gezicht verdwenen en sprak ze weer met haar zachte, zangerige stem in rustige matheid, waardig, gelijk ze zou spreken — stelde hij zich voor — neerbuigend-goedhartig tot haar vader en moeder. Dat raadselachtige, dat huichelachtige verbergen van haar zinnelijkheid en ontroerende bevangenis, had hij nimmer zóó bij haar ontmoet. Maar hij vergat het nooit... en even hoopte hij op iets! Frans, die toch ijs-koel bleef voor alle andere vrouwen, moest zich dien morgen zelf zoo bedwingen om haar niet te omhelzen, dat hij haastig in een angstig ״gedag!" het gesprekje had afgebroken en in een zotte ver-wezenheid was dloorgeloopen.

Vanaf dien tijd leek Frans nog schuwer en onverschilliger tegenover alle andere vrouwen geworden, doch in hem laaide de afgunst op Karei feller aan. Zijn heele bestaan lei er wrang van doormarteld. Hij gunde vanaf dit uur, in zijn kwellende overpeinzingen Corry niemand meer.

Vroeger had Frans geleefd in zijn helsch-onversaagde en woeste liefde voor de vagebondage, voor het stelen en inbreken. Al wat hem had verward en toegelonkt in het misdaden-leven, al wat hem had gelokt naar het onbekende, naar het rustelooze, dat benauwend-vreemde en geheimzinnige ontroeringen schonk, scheen op Corry overgegaan.

Frans was geen natuur, die bij tragische mislukking of afbrokkeling van dit groote, hartstochtelijke zieledrijven, zich met andere dingen kon bevredigen. Want al wat buiten dat ééne hevige en onnaakbare... Corry... leefde, bracht alleen lagere voldoening. Alles was bij Frans daemonische ernst. Hij wilde en kon het leven niet meer leven zonder Corry. Want een nieuwe marteling voor hem _״bleef dat hij Corry's liefde voor Karei omvatte in haar verborgenste diepte, en door den glans ervan gestoken wierd. Al was Karei Burk naar zijn eigen gevoelens, een wulpsche genot-afdreiger met iets monsterlijks, iets vampyrachtigs in zijn hypnotiseerenden zinnelust,... Poort had toch vaak zelf feilen weerstand in zich aan te hitsen om niet onder de bekoring van dat woeste