De Jordaan, Mooie Karel

270

ze Aume Koarel nog nooit gezien. Nou had hij doodgewoon moeder gevraagd om spieën.

— Effe sinte... feur thee en 'n ons bloedworst mit 'n-puntje-toe-foor-de-poes...

En boem, Aume Koarel schopte hem er uit, tegelijk met de schele kat die al tweemaal, naar Karel's zeggen, op de ronde tafel de melkkan met zijn pootje moedwillig en gulzig had omgegooid...

— Om lekker te kenne lekke...

Zoo een afbijter! Er wroette opgekropt begeeren in Karei, dat zij niet begrepen. Als de dood bleven zij voor zijn dreigblik. In stilte scholden zij hem voor al wat leelijk was.

Toen op een middag de slungel Gijs zijn moeder Ant met bevenden driftmond schrikkelijk uitschold, nam Karei hem in zijn nekvel en smakte het jog pardoes onder de draaitrap. Plof, daar lag de giftige moeder-schimper op zijn sloepertjes, te kreunen van pijn tegen de treden, als een gekreukelde vliegen-lap in mekaar. De hatelijke sinjeur had zijn bekomst! En toch voelde Karei dat hem het krenken en uitschelden van Ant eigenlijk niet eens meer prikkelde. Al beleedigde dat vod met zijn gloeirooden driftkop, zijn moeder Ant nog zoo erg, het deerde Karei nauw. Hij ranselde Gijs alleen af, om zichzelf opluchting te geven en om zijn wrok te koelen op iets, op alles, op iedereen. De faam klonk, dat hij dol was geworden. Laat klinken! Alles was toch verrot en verzonken. Over alles hing benauwing en door alles vrat onmacht en tegenspoed. Greet's:

— Nen goeien avend... Oompie,...

en haar zoet-beschroomd kijken, bracht in Karei ook al een toornigen wrevel. Dat Vlaamsch klapsel zwierf met haar gade-ge-hier en gade-ge-daar, maar overal heen; bioscoop in, bioscoop uit. Een duslijk eentje lustte hij niet meer. Zij holde allerlei wedstrijd-boksers na en ringrammers. Zij genoot van gewonde grenzen en van koelbloedige verdedigingen. Zij wist precies het verschil tusschen Engelsch en Fransch vuist-rammeien en heel haar roze-gepoederde blankte verloor ze onder de opwinding van haar fluisterwoordjes.

Afbij ter: snauwer,— Sloepertjes: pantoffels. — Grenzen: gezichten. —■