De Jordaan, Mooie Karel

242

de dronkenlap na... Ikke snuif je, ... maar je sweet je eige suur fan fermoeienis!

Bij het baardschrappertje bleef Karei ongevoelig voor alle buurtgeintjes en voor alle boks-uitslagen en fietsren-winna-rijen. Het nieuws golfde kruislings langs hem, maar hij hoorde niets en zei niets. De scheergasten keken hem allemaal verbaasd aan. Was dat Karei, de aartszondaar, zoo stil alsof hij uit een sterfhuis kwam? Wat bezielde dien hinkepoot, met zijn lichtkokend bloed en zijn kracht-heldendaden? Maar het stong zoo het stong,... Karei stapte weer net zoo geruchtloos en verstrooid weg als hij was ingeloopen, na zich in den spiegel scherp te hebben gekeurd.

Toen Karei de Goudsbloemdwarsstraat naderde, begon hij langzamer te loopen en zijn hart sneller te hameren. Hij wou zich Corry met getemde zinnen, nog eens voorstellen zooals hij het eerst van zijn leven bestek op haar had gekregen. Dan zou haar-werkelijk-zien hem minder beangstigen. Maar hij had haar in zooveel jaren niet gesproken. En zijn eigen liefdesavonturen?. .. Wist ze van al zijn meidengedoe en zijn weg-sjorren van de oolijksten? Dat dwarse, trots-eigenzinnige en koud-onverschillige van Corry,. ..zou ze het nóg hebben? En dat snelle, plagerige spreken? En dan... tjoep, haar handen langs haar geklofte kuiten! Dat gebaar alleen-al joeg hem het bloed in de hersens van drift en jaloezie. Doch waarom durfde hij, dappere maat, nou niet voort? Waarom al dat geklessebis? Waarom wierd zijn loop nu een stoffig slenteren, slof-slof-slof ? Had hij wat misdaan... hij... hij ? Het gonsde in zijn neut; zijn blaadjes bibberden. Blikskater, ze was toch maar een doodgewoon niesse, die nou maar zoo een beetje de dame uithing. Oele! Ze had net zoo goed als hij, hier in de Jordaan heel haar jong leven versleten en ze was ook een wicht, opgegroeid in de schaduw van den Westertoren. Vroeger wipte hij dat vogelnestje op zijn hand als een draaitol. En nou bedotte ze den duivel. Zou het een smuldag voor hem worden? Och, hij had zijn mik al zoo vol van haar! Een sterfelijk mensch kreeg niet iederen dag nieuwe appies!

Bestek krijgen: verliefd worden. — Neut: kop. — Blaadjes: handen. — Niesse: meid. — Appies: aardappelen. —