De Jordaan, Mooie Karel

334

schateren om een andermans ongeluk. Ze was een... neen, neen! Karei schrok terug voor zijn eigen schimp. Want hij, hij alleen had haar weggetrapt. Het was zijn eigen loon! Hij had haar weggetrapt dien schrikkelijken avond in ״De Gele Ballon".

II.

Den volgenden middag stapte Karei met dood-onverschil-lige beenen bij Ant in. Het was Zaterdag en roezemoezig-druk.

Greet keek hem met haar moeder-goede, lichte oogen aan en vertelde Karei, — schichtig loerend naar de uitwerking op zijn levendig gezicht, — dat ze over een paar dagen al in Ostende kon zitten. Ze meende,... zoo een bericht zou een stout werpwapen zijn.

Ze had iets ingezonkens en verflensts over heel haar slanke jeugd-wezentje gekregen. Ze sprak zangerig-droef, met Vlaamschen zinval en een nerveuze, fijne beving in de ge-vooisdestem. Tot haar schrik ontwaarde ze geen enkel trekje van spijt of verbazing in Karel's gelaat. Langzaam, ontnuchterd, treuzelde Greet erbij, dat ze de volgende week toch weer in Amsterdam terug zou zijn.

— Drijfhout,... mompelde Karei stuursch en hij neuriede:

Jonge meissies trekke flauwe bekkies As goudfisschies in 'n lauwe waterkom...

Ze ging hier in Mokum vast werk zoeken tegen den winter, of in Rotterdam. Haar Antwerpsche bokser had haar weer bedreigd met valsche listen. En nü zou hij haar werkelijk komen ophalen.

Greet sprak plots heel vreemd ontroerd en ze keek smee-kelijk naar Karei, die had opgehouden zacht te zingen. Maar die gaf niets dan weerhaken.

— God-in-den-hemel!.. bromde Karei binnensmonds,.... die verliefdheid van Greet wierd al klemmender.

Hij zou maar naar zijn kit toesloffen. Ze trok warendig een snoetje als een hagedisje! Moest ze geen ״Wegwijzer voor Minnende Harten" koopen... Geachte meneer, ... uwes brief fan jongstlede datum dito ? ...

Kit: kamer. —