De Jordaan, Mooie Karel

2og

— 't Is lefende armoe, neef... en wij hebbe d'r toch óóók hande, leeje en... 'n mond... al is ete d'r bijsaak...

Karei lachte.

— Ete bijsaak?... Ik find meer 'n saak waar je bij mot wese!

— Niet-dan Burk?... Wullie bibbere temet in kooi... Toe wullie de derde van Sint-Jan al binne waère... had-je 'tlefeal an de glaèse... God treft ons swaar, neef... Het marsseil staat op se kop!

— Kom, kom, kóm... boertje!... troostte Karei.

— Valt niks te komme, neef... mijn holsblokke worde soo dun,... ik durf er nie meer op drukke... De visscherij gaèt slecht... doodslecht!

Karei kon den huichelvent met de loerend-kleine, grijze rattenoogjes niet zoo wee hooren treuren.

— En hoe hep 't je dochter, dat lekkere mokkel?

— Nou neef... die wort al soo gróót... Maar se draait te licht in d'r biene!... Maar die sal tug óóók 's rekeschap gefe motte van al d'r werke... Gistere nog da meissie van Van der Horst... niét-dan?... Je hep 'r gesien... bij Knier, neef?... Sóó gesond en sóó voor de Rechter!...

Karei begreep. Die zondige huichelaar, hier plots door hem op den Dijk betrapt, op klaarlichten dag, wou den vrome spelen om zichzelf te dekken en zijn zieke lusten te verbergen.

— Maar... maar...

— Nee neef... d'r is t'r maèr één God van lefe en dood!... Jonge-jonge... bedenk... het is soo rauw om in hande te valle des lefende Gods... Eenmaal mot ge toch 't vleesch van 't gebiente scheide.. ־

— Je preekt knap, neef... Maar mit je eige kom je d'r nog 'n duitje te kort an...

— Hou dat nou maèr 's goed in de kiere, neef...

— In de kiere?...

En weer sneed de Scheveninger Karel's zin af.

— .. .Er is maèr ééne God van lefe en dood... die deur 't Kruis de wereld verlost heb!... Dat sel je in nood wete... en verders... gedag!

Mooie Karei 14