De Jordaan, Mooie Karel

14

voorjaar. Paschen schreiden de vrome Jordaners om de foltering van het Groote Offerlam dat alle menschenzonden verzoenen kwam. Maar het getij bleef grillig, guur, en het gekwetter van pimpeltje-blauwkop, mees en springerig distelvinkje, schril en scherp. Soms zeefde sneeuw plots wemeiwit door valschen zonneschijn heen. Vroege vlindertjes fladderden weg in den mist en nevel onder nog bladerlooze boomen. Speelsche wind tokkelde schimpende liedjes langs de telegraafdraden. Hagel kogelde en nachtvorst sneed wel als een doodskilte over de aarde, die smachtte naar lenteglans. Pinksteren niet. Op Pinksteren groeiden de bloemen in de wei. De besneeuwde mutstop van harlekijnige April leek voor goed gesmolten. Laat Mei en Pinksteren, zwermden oranje-tips en Atalanta's rond, en de zwartgevlekte paarlmoer-vlindertjes en blauwtjes fonkelden over haag en heggerank. Het gras geurde wonderlijk-zoet en de goudbronzen kevers gonsden als zoemende muziektolletjes. Landerijen blonken in dauw en boterblommen dropen van goud, louter goud. Buiten tierelierden tuinfluiters en in hooge berkenkruinen vlamde het heete geel van den schuwen wielewaal, die zong als een verliefd lokkertje. Er ging een vreemd geritsel, een geheimzinnig gesuizel en lente-gefluister onder het vól-bloeiende lommer van zwaar-schaduwende kastanjes, tusschen hoog-getwijgde beuken en laag-bloesemende lindeboomen. Vogels zongen laat in den zoelen avond tusschen teer-geurende seringen, goudenregen en het zoete zwijmelen van jasmijn. Karei, dol op zang, beefde van geluk bij het sluipstille beluisteren van lijsters, leeuweriken en den teederen nachtegaal in donkere doornstruiken van stille nachttuinen. Al heel in de vroegte begon uit de zacht-wiegelende takken en het zon-onderscheppend loof, het dooreenkrinkelend gefluit, getjilp en gekweel van merel, spreeuw en zwaluw. Verzot was Mooie Karei op die blanke zomermorgens, tegen of op een late Pinksteren. Hoe vroeg hij zijn kar ook bestuurde naar de Aalmarkt, wanneer een houtduif koerde hoog tusschen de twijgen van zon-beschenen grachtboomen, dan kon hij