De Jordaan, Mooie Karel

187

Poort. Karei voorvoelde met een vreemd, schier geheimzinnig instinct, het machtige en wreede van Frans' wezen, terwijl hij toch deed alsof hij den kerel met los- en lichtzinnige en gemakkelijke scherts van zich af kon slaan.

Vóór ze slapen gingen, beloofde Frans hem veel van zijn leven te zullen vertellen. Hij zou Karei zelfs alles toevertrouwen; ook nog wat hij dacht te doen. Dit zei Frans Poort, met zijn donkere oogen naar den grond, op een heel klemmende, nijpende wijze, die Karei ontroerde en deed beven.

Mooie Karei droomde dien nacht afgrijselijk-benauwd. Alles lag er schots en scheef door mekaar. Hij zag Lientje Dekker uit de Wijde Gang, brandende lucifers naar hem toe gooien, toen hij zelf een ijzeren Hein stond open te breken. Hij zag de meid Punt bloeddroppels huilen. En twee galghooge spinrokken stonden kil-strak naast hem opgesteld. Neen, zoo schrikkelijk en stikkend-angstig had hij nog nooit gedroomd 1 In zijn droom was Frans Poort op hem afgestormd in razernij en wou hem wurgen. Toen zag hij Corry, bleek-als-een-doode, maar heerlijk-mooi, tusschen hen inspringen. Zij gilde en Frans riep dol:

— Vlam je ook op dat niesse?...

In een woesten kreet ontwaakte Karei en tuurde hij de stikdonkerte in. Het klamme zweet brak hem uit. Zijn stem kreunde. Zoo benauwd en onteerend had hij nooit gedroomd. En zoo mal,... stel je voor,... Poort wist Corry's naam niet eens־ Het was me een geding!

Hij voelde niets dan zwartigheid om zich heen. Zoo een akelige nawerking had nog nimmer een gesprek, met wien ook, op hem gehad. En nauwelijks was hij weer wakker, of hij liep weer vol beklemmende gedachten. Hij hoorde weer Frans' scherpe, toch sterke en dan weer ineen gedempte stem. Het wemelde nog zoo wild om hem heen. Hij zag Frans' Indische, donker-heete oogen. Hij luisterde weer gretig naar zijn meedoogenloozen spot, die zoo onverhoeds in koele bezinning en in een zacht schimpen kon eindigen.

IJzeren Hein: groote brandkast. — Niesse: meid. —