De Jordaan, Mooie Karel

171

Frans Poort keek heel somber naar het donkere achterplaatsje, tegen de hoog-opgetrokken muren van het vierkante blokje grond aan, dat kokerdiep en grauw weggegroezeld lei tusschen wat vunzige waranda's van verzakte woning-achteruitjes. Verwelkte potjes geraniums staken armelijk ,achter rottend-houten dwarsplankjes uit.

Frans wou, terwijl Karei zich erg moeilijk in de engte van zijn hokje waschte en beredderde, iets biechten. Maar Frans aarzelde en keek stug-schuw naar het groezelige plaatsje. Hij wilde Mooie Karei zoo graag :in zijn latere levensgeheimen verwarren. Hij wou hem eigenlijk wel dadelijk aan al zijn vernielgedachten en hachelijke voornemens vastkluisteren, die Jordaansche prijs-medaille! Maar het bitter-zoete veinzen, het sluwe verstrikken, kwellen, en het spinachtig overwebben van de prooi, schonk zulk een bedwelmende genieting. Eerst moest Karei ook hem vertrouwen als een broer. Eerst knus saam op één wagenkrat schommelen; en dan door rook en walm heen! Maar hij was zoo een geweldige rakker, zoo wild en onberekenbaar. Die kinderlijke, losbandige kerel, vol bruiskracht, dolle blijdschap en stout leven, soms oliedom en onnoozel, dan argeloos als een wicht en dan weer zoo fijn-scherp en uitgeslepen alles-doorschouwend, een-en-al bedwang, met een terugdringing der begeerlijkste lusten door helle inzichten, precies als hijzelf,... neen, passie-mejoole,... die was niet makkelijk aan het snoer te rijgen. Toch zou hij den gloeienden vent er wel langzamerhand ippes ónder graven; hem vernederen of den moed in hem uitblusschen. Hoe had hij zijn veinslust, zijn sluwe en berekende zelfbeheerschtheid in de macht, tegenover Karei. Het roerde in Poort van binnen, als in zijn jeugd: de angstige, hartbonzende geluksschok in plan-voorbereiding der misdaad, de koortsige en opwindende vreugde die uitscheuring en vernietiging van wat hij haatte, hem altijd gaf. Frans Poort voelde, besefte het, klaarder dan ooit: deze ontmoeting en latere saamstrengeling van belangen met Karei Burk, zou het wreedste, maar ook hachelijkste avontuur

Ippes: fijn. —