De Jordaan, Mooie Karel

70

mannen om haar heen, en als zij zich bemoeid meet hun misselijk gedoente, dan was het alleen maar omdat zij haar goedigheid tegenover die stukken ellende niet kon beteugelen.

Zij maakte zich zelf wijs, dat zij door iedereen in haar honk gesnoten wierd. In een schemerig bewustzijn van haar eigen zinnelijke zondigheid, belasterde zij dan het wellustig kijken en het schunnig bewegen der slaapgasten; hekelde zij hun ongeoorloofde verlangens en onstandvastige begeerten en loog zij: hoe brutaal de kostgangers haar en de Duitsche lieve meid met hun gemeene vragen konden kwellen. Weer ontkropte zich uit de malle lachster, vol streken en wangunstige opgeblazenheid, de wilde snikster, de gierende gilster; sprak zij als een meisje van zes jaar, pruilend, kakelend en snoeperig, of huichelde zij alderlei teederheden tegen haar gemaal, die opnieuw, doch in het verborgen nu, zijn gekken-kruisje trok over vrouw's knar.

Zoo liet Frans Poort, Karei het wijf Blauwrokje of Mallewagen zien in haar binnenspringen en in haar verdwijnen; in haar milde verkwisting en in haar vrekkige van-de-kleef-kleef; het wijf dat altijd van haar sprotje een bokking maakte. Beduusd stond Karei te kijken naar zulk een idioot vrouw-mensch, zulk een garstig stuk spek. Van zoo een gemeene en ziekelijk-zich-verleugenende hongerdrift naar kerels, kreeg hij zelfs geen sjoege. Nou had hij gedacht alle soorten vrouwen te doorknijsen. Want in zijn combofje had hij veel aangestooten. Maar dit gnuivende mormel liet een stank na als de duivel in een zwavelput!

Op een guren herfstavond zat Frans Poort op Karel's kamertje. Burk piekerde over zoet-lokkende Greet. Hij begreep maar niet waarom die lieve meid zoo draalde met teruggaan naar haar circuszand en paardenspel. Haar heele zaakje moest op die wijze in Brussel verloopen. Toch besloot Karei, zich met niets te bemoeien en geen nieuwe kommernissen in zijn hoofd op te stapelen.

Gesnoten: beetgenomen. — Knar: hooid. — Geen sjoege: geen begrip. — Doorknijsen: doorzien. —