De Jordaan, Mooie Karel

Beddesak Kermispop Stoant om negen ure op.

Luilak hield aan tot laat op den dag. De ploeg van Jaap en Nelis bleef in al de kwartieren, haantje-de-voorste met glanzende oogenparen. De jochies waren wonder in hun schik. Want roomijs en bollen verdrongen elkaar. De schoftjes scholden een iegelijk knollendief of geit, die loom voorbij-stapte. Geen knop, geen bel, geen bout, geen roestig anker, geen kozijn bleef meer ongemoeid. Zelfs de gerimpelde oude geveltjes van de Jordaan wierd het knapengetier te kras.

Toch, op dit uur moesten de Jordanertjes de politie be-knijsen. Want stroopende bendetjes die niet tolden, peutten of kuiltjes schoten, joeg ze strengelijk uit elkander. Doch kuierde een smeris stilletjes voorbij, dan zongen zij al tartender tezaam, achter zijn mallen diendersrug, hun verdwaasd liedje:

Alarm, alarm Je lief in je arm Aluin, aluin Een diefie in je tuin.

II.

Mooie Karei slenterde in kalme stemming, juist de negocie-roezige Lindengracht over met leege aalbakken onder den bloed-bespatten arm, toen de Luilak-schelmen, in zenuw-jachtige en angstige pret, ook op zijn buurtrap in de Dwarsstraat, aan het vuile trektouw bezig waren een kreng te binden voor een berucht gebuur, den uitgerolden Snikhals, een vroegeren herbergier van het Karthuizerkerkhof, soms Wim de Poort geheet en, bij wien altijd veel link gajes over den grond trippelde. Maar nauwelijks kregen de feestvierdertjes Mooie Karei in de lampjes, of zij rukten het riekende aas den deurknop af en holden de Willemstraat in. Want van die vlotschuit,

Beknijsen: beloeren. — Link gajes: gevaarlijk volk. — Lampjes; pogen. — Vlotschuit: oude overhaal. —