De Jordaan, Mooie Karel

144

kon doen, wanneer zij bang was dat hem iets gebeurde.

— Tof... soo'n kuif as-tie was!

Dolf, zoon van den herbergier aan den hoek, kwam met den athletischen Martijn, den bootwerker, uit den smuk-rooden kroegwalm, voor het bemorste schuifgordijn koekeloeren op het dorpeltje. De hitte zoog binnen zoo afgrijselijk, dat Martijn hijgde naar adem!

Het Zaterdagavond-rumoer groeide al ruchtiger uit de dwalende donkerte op. Een verwilderd lawaai woei aan van de Lindengrachtmarkt. Het rood en goud van flambouwen op karren en stallen en kramen, flakkerde goudmistige licht-vlagen over de woelmenigte. En achter de felle schijnselen van marktstallingen en winkeltjes, duisterde diep het droeve avondzwart van de ver-affe, smalle, bedompte, scheefgezakte straat- en steeghuizen, boven het gewarrel in rust gesmoord. Kinder-gekrioel kruimelde door de dringende groote-menschen-volte heen. Over heel de zwoegende Jordaan broeide een lauwstikkende hitte. Van de slijkerige keien sloeg het krijschen, gillen en rauwe ventersgezang óver naar de, in verborgen schaduwen gonzende grachtjes met de hoog-poortige buikbruggetjes, waaronder de stilte hurkte. Van de loerend-verstugde en grijnzende grachtjes joeg het de enge dwarsstraten in, en van daar, in kronkelkluwen, raasde de hurrie dóór tot de armelijke, stikdonkere sloppen en naar-achter-getrapte, zonlooze gangetjes. Overal, uit morsigheid, vuil en slijk, steeg de hitte-damp op en smoorde, reutelend en half-wurgend, het zwoegende werkersleven met ver-stikkenden greep.

Vlak voor het stoepje van Karei en Greet ontbrandde telkens opnieuw het rauwe geweld van den markt-avond. De Goudsbloemdwarsstraat als kruispunt, ving van allen kant het buurtrumoer op; van de Noorderstraat, Noorder-markt en Lindengracht, als van de Willemstraat en Goudsbloemstraat. De hoog-smalle, sombere huizen schoten plots in een wild-angstigen gloed van uitwaaierende toortsen op ventkarren, en even onverhoeds weer, met verplaatsing van