De Jordaan, Mooie Karel

40

brandde flonkerend en hel hier en daar in een orgie van glanzen. Heel de Jordaan was op de been, nog kooplustig in de smoorhitte. Er klonk dreunend en grommend piere-menten-geraas uit hoofdbuurten en van gonzende grachtjes. Tusschen de drenzende draaiorgel-muziek van verre, glommen fluittonen uit diepe, droomerige duisternis van den heeten avond. T'allenkant dromde volk op; vrouwen gilden, mannen gierden, kinderen tierden. Van een warnet schim-donkere en slijk-morsige straatjes, pinkelde het stangen-licht en soms schommelde in een weemling alles dooreen: geluid, electrisch gevlam, geraas, geroep en getier tegen de half-uitgewischte huizennokken.

Mooie Karei koekeloerde zoo graag, zachtjes wiegelend op de teenen, de Zaterdagavond-volte in. Alles wierd avontuur in hem. De mengelende menschendrom kluwde los en weer bijeen, in straatjes en op de walmende grachtjes, op bruggetjes en bij sombere sloppen.

Schrobbende Anne, uit het roomijskeldertje, dat als een gouden kuil hel lichtte, schreeuwde naar Kippige Koos schuin boven Karei:

— Héé kakelientje... hei-je je pijpekrulle?...

— Wattéééé?

— Je pijpekrulle feur morrege d'r nog nie angedraaid?

Karei lachte naar Greet toe, mild en jolig. Ze zag zoo

kuisch als een kloosterzus... Hij zong inéén vol-óp, hoog van klank, brandend van toon als een Italiaansche tenor, licht en bedwelmend:

Mooie frouwe hè je nooit alleen...

— Koarèl... gilde Jans, een felle meid in fluweelen blouse, een sigaren-ringster op de fabriek van stripsters en dek-op-legsters.

— Ja suikerbrood?

— Mö je Kippige Koos nie prikke mit je duufelsdoorntje?

— Ikke mokkemond?

— Reken-maar!

— Ikke wou d'r omsingele...

Pierement: straatorgel. — Kakelientje: kakelkip. — Ringster: een die de gouden ringetjes om de sigaren maakt. — Mokkemond: iemand met ingevallen lippen, —