De Jordaan, Mooie Karel

125

moeder gezien, met stille, roodgehuilde oogen. Zij keek strak en toch zielsbedroefd. Zij keek hem op zijn handen en haar dunne lippen mompelden iets. Maar verstaan kon Frans niets. Zij sprak, zij sprak... zij wou wel wat zeggen, maar hij kon haar niet hooren. Toch zag hij de lippen beven.. En toen was hij wakker geschrikt.

Hij stikte half van benauwing en hij schold zichzelf uit.

— Lafbek... schep je nou keet?... Durf je geen spiesertje meer maken?... Laat je talhoutjes dan thuis, ijskoud,... als je wroeging krijgt... stumper!

Frans gooide zich om-en-om, maar het ruige woelen verloste hem niet van zijn angst, gejaagdheid en ontroering. Heel vroeg al sprong hij overeind. Het indommelen en weer wakker schrikken was hem toch een marteling. Hij kleedde zich snel, alsof iemand met de zweep achter hem zwaaide en klapte. Vlug, vlug, rep je wat!.. Wat was er toch?... Wat een beven en gloeien in zijn klamme handen.... De geldprop bultte nog in zijn broek. En weer wrong dat opgejaagde, wilde en wanhopige door hem heen. Nou voelde hij toch wezenlijk het gestolene als ״vuur" in zijn zak branden. Zoo iets had hij eens gelezen, in een detectieven-roman, en er om geschaterd. Nou was het toch echt vuur, vuur; het stak, het brandde, het schroeide hem overal! De verfrommelde muntjes streek Frans eerst glad. Hij voelde niets voor dat vieze, dunne papier! Toen telde hij... tachtig gulden?... Ja. Nu nog een knaak van zichzelf ertusschen. En nou als de duvel ingepakt, bijeen gerold... een touwtje erom... fort.... Ziezoo. Frans herademde. Hij kon wel zingen. Aftobberijen en kwellingen weg! En ook het heete gepijnig van dat „vuur".

Toen ging hij vlak in de buurt van het bestolen markt-vrouwtje wandelen... Het was nog veel te vroeg. Hij bekeek vreemd-lang de Waag en het aandeinend gewoel op de vischmarkt. Gek, zoo had hij de Waag nooit gezien. Wat een dreigend gebouw van stuggen steen en gebuikte torentjes,.

En toch die neerhurkende gemoedelijkheid. Net

Spiesertje: diefstal. — Talhoutjes: breekijzers. — Knaak: rijksdaalder. —