De Jordaan, Mooie Karel

124

— Deisje!... Dot poen?... Kedin... ajje klaar bin, geef me kiene terug!

Eén keer vertoonde Frans zich, naar eigen scherp-gispend oordeel, in sentimenteele, achterlijk-dwaze teerhartigheid.

Hij had dagen lavg met zijn eeuwig-dezelfde vergrootingen, ׳n een vunze volksbuurt rondgescharreld, waar veel groezelige en drukke markthandelaartjes en stalletjes-venters woonden tusschen rook en asch van een spoorwijk. Op een moddersmerige derde-bovenverdieping kon Frans door zijn apparaten geruischloos bezoek, brengen. Frans, die rilde van vuil, kneep zijn neus dicht van den stank. Hij stapte over een rommelzooi van oude rokken, gehavende mantels en vrouwenschoenen, naar een zwak-gesloten linnenkastje. Uit een vettig zakje vischte hij tachtig gulden, acht briefjes van tien op, smerig en inééngefrommeld. Frans wist niet waarom, doch wrevelig stopte hij het geld bij zich. Met walg en weerzin bekeek hij het stille armoe-kamertje, terwijl hij den neus in afschuw dicht bleef knijpen.

Den volgenden dag las hij over zijn roof in de buurt. Hij schrok; geen vreugde, geen ijdel hunkeren naar een soort van lof. Er bleek: de bestolene was een arm, kinderloos weduwvrouwtje, dat haar negocie-kapitaaltje in een zakje had achtergelaten, doch secuur opgeborgen in de linnenkast, terwijl zij haar woningdeur goed wist afgesloten. Zij stond te snikken voor den commissaris en jammerde al maar:

— Nou bin ik gerinneweerd... gerinneweerd meneer!

Frans smeet de krant van zich af... stil en ontzet. Er

greep iets sidderends sa2m in zijn krimpende binnenste. Hij voelde klam een benauwende wanhoop. Dien nacht kon hij niet slapen. Hij ontstelde van het rauwe krijschen en lallen der logementgasten. De politie was er geweest om de ״lijst" te controleeren. Deerde hém niet! Telkens weer rook hij de lucht van het krot, waar het bestolen weduwvrouwtje nu jammerde. En hij zag opnieuw dien viezen rommel van oude kleeren en oude schoenen. Hij rilde en dommelde in, doch ontwaakte weer met een heviger val-schok. Hij had zijn

Deisje: zwijg. — Dot poen: veel geld buit gemaakt. —