De Jordaan, Mooie Karel

103

betrappen of moordenaars verhinderen zware misdaden te begaan. Dat was, in een opwelling, zoo edel en onbaatzuchtig en zoo bedwelmend-avontuurlijk. Wanneer Frans dan achter lichtende gordijnen, vreemde schaduwen zag heen en weer bewegen, gaf hij het schriksein:

— Sta!

Het vreemde schimmenspel op het beschenen gordijn wierd met felle aandacht gevolgd en met loerend katten-geduld bewaakt. Frans en zijn makkers bleven verdekt opgesteld. Zij voelden zich van een verpletterende gewichtigheid. Urenlang roereloos en sprakeloos, bleven zij in hinderlaag uit-knijsen. Frans bezielde en bezwoer de bende met hevig-geheimzinnige stilte-gebaren en schuwe toefluistering, heel schichtig. Hij had de heilige overtuiging, dat straks krijtend om hulp zou worden geroepen. Frans verdeelde de plaatsen zijner ״mannen" reeds. Het eerst zou hij toespringen, desnoods door de ruiten binnendringen. Als er moord... moord!... wierd uitgegalmd, dan moesten ook de vier achterblijvers verschijnen met de blaffers in de klavieren...

De redders wachtten, wachtten... Eén schim ontknelde zijn boordje van den hals, een andere liet de pantalon zakken...

Toch, in zulk een koortsig-overspannen avonturendrang, in zulk een ziekelijk-opgezweept verbeeldingsleven, had het bestaan voor Fransje Poort alleen beteekenis en bekoring. Want op andere dagen weer stond hij met zijn bendetje, vol opgekropte plannen, vermomd zoo goed en zoo kwaad als het ging, te wachten op instoomende treinen. In de krioelende volte der perrons, klonken zijn geheime alarmkreten alleen verstaanbaar voor de knapen. In den menschendrom die jachtig naar de uitgangen dreef, loerden Frans en zijn makkers op verdachte individuen. Urenlang bleven zij temidden der wemelende massa besluiteloos vertoeven. Kreeg Frans er eindelijk een in de gaten en achtte hij impulsief zijn verdenking gegrond, dan floot hij zijn scheurend alarm door lucht,

Uitknijsen: uitkijken. — Rlaffers (eigenlijk plaffers of ploffers): pistolen. — Klavieren: handen. —