De Jordaan, Mooie Karel

VIJFDE HOOFDSTUK.

I.

In het Buiten-Brouwerstraatje, vlak bij de woeling en wemeling van Haarlemmerdijk-buurt, had Frans Poort voor een glimmend mattenkloppertje, een billijk burgerkosthuis opgedoken.

״De Bloeiende Korenaar", scheefgezakt rabat, leek wel een sluiksche schimpnaam. Een perzikpit, zoo grauw keek de gevel. Maar zindelijk blonk alles hem tegen. Hij stak zijn luifel onder elf slapers en garsterige uit-den-pot-bikkers. De kostvrouw, in haar lichtblauwen onderrok, kon nog net één rabaut herbergen, dan was zij ״uitverkocht", lachte zij luid. Kostvrouw lachte altijd schel en scheurend. Met negen goosers in één vertrek maffen,... neen, daar bedankte Frans feestelijk voor; was te opééngedrongen en te beklonterd. Dan liever het kleinste zolderhokje boven, waar je ten minste alleen kon droomen van je eigenste schoone Suzanna! Nog drie a vier maanden, nijpend en vinnig uitgeteld, kon Frans rondscharrelen. Alleen mafgast of alleen kostganger, om het even... na een honderd dagen zou hij rutje zijn.

Een poos lang had Frans Poort, na zijn zwaar fabrieks-beulen en bedel-zwerven in verliezend Duitschland, in Den

Mattenkloppertje: tienguldenstukje. — Luifel: neus. —