Kater Don Juan

varens en halmen. Op den achtergrond, — daarin herkende hij weer zijn droom — in een donker-paarse toondiepte en nevel, verre, fantastische boomgroepen, op de kruinen blauwachtig en goud-schemerend, geheimzinnig belicht.

Hij schuifelde een kunsthandel binnen en verkocht het voor vijf tientjes. Fred zette oogen als lenzen. Alle loop had zijn weêrloop . . . mijmerde hij ontsteld na. Neen ... hij durfde niet eens te danken van aandoening!

Maar hij zwoegde voort, van heel vroeg tot heel laat, in koortsdrang, in wilde vurigheid. Het materiaal. . . dat was kopzorg, . . . het halfzachte pastel, het stugge, het weeke . . . God, hij wist vaak geen raad. Het moest maar gaan als het ging . . . alles door malkander, pot-looden en krijt! . . . Maar de kleurmengingen om diepte, licht, toon, trilling er in te krijgen... o, dat perzikachtige dons van de glanzen! . . . Hij zwoegde en zweette en iedere doezeling bleef een hachelijk experiment. Enfin, als hij maar zijn krotzoldertje kon betalen5 eten was bijna niet noodig. Hij werkte, studeerde, altijd buiten, frisch, geweldig aangepakt door lucht en getij. Voor figuren en stadsgezichten voelde hij weinig. Voor menschenkoppen, voor por

39