Het Volk God's, van Armen en Rijken

69

geloofsoogen. En hij vloekte wild en trapte in het rond, als zijn vader lijzig-tartend verklaarde, dat alles van den Eeuwige kwam, ontbering en overvloed. Sem bewoog zich op branding, golfslag, storm en razzia van den nieuwen tijd. Hij onderging er de naar adem-snakkende, versterkende stuwing en stimulans van, al werd het soms een ״dronkemanspartij". Ook zijn broers, behalve de sloome, slap-wauwelende Bram. En dat voelde Rebecca heel goed, al ging zij er zelf niet in mee, wijl ze vader Josua's sterk, stil en diep-waar geloof kende.

Josua speelde nooit comedie, nooit! Josua aanbad ras-zuiverheid. Hij hing aan trouw, eergevoel, onder tegenspoed, met heel zijn zachte, toch onwrikkelijke wezen.

Als meisje wist Rebecca van al het maatschappelijke niets. Als kind had zij geen ervaring; leefde zij alleen in de spheer van haar oogendroom. Maar zij zag zooveel frivoliteit en hóórde zooveel gemeens en laags. Zij was onwetend in alles, en toch herkende zij dadelijk vele vermomde gestalten van berekening, list, wreedheid en egoïsme. Zij voelde vooral de gerucht-looze Leugen branden in woord en daad van anderen, die zich door haar onbespied waanden. Zij ontwaarde het rauwe, gewetenlooze, het krenkende van de menschen onder elkaar en het toomeloos-genotzuchtige, ook in haar broers en in hun kameraden. Neen, zoo was Josua, haar zachtzinnige vader niet. Ook zij hoorde huiverend, onder de booze vloekwoorden van de jongens en hun vrienden, het Zuidertoren-klokgelui angstig en zwaar het straatje overgalmen. En dan snoof Rebecca zomerschen geur van boomen en zomer-koorn...

Moos was dé uitgeslepenste negociant in de heele omgeving, wien, als hij van iets al lang het fijne, bezinnend had gesnapt, het gelustte, gelijk een doodnuch-tere vogelverschalker, te beweren met gestremden adem:

— Daar staant me verstand van stil.

En dan gooide hij sluwelijk zijn turfjes af!

Jammer dat hij zoo erg bijziende was. Hij herkende