Het Volk God's, van Armen en Rijken

59

Opperwezen, dat ze te moe waren om uit te vallen en te vloeken. Obligado!

Alleen Rebecca eerbiedigde zijn vrome, geluks-glanzende feestvreugde; hield met onopzichtig beleid alles streng cassér in het gezin en bad soms met murmelende lippen, dralend mee.

Rebecca was heel mooi, zei een ieder hem; jong en oud. Zijn dochter zelve scheen het nauwelijks te merken.

Rebie Herschel mompelde verbaasd een zegen, toen hij haar voor het eerst ontmoette en kon van haar wonderlijke gestalte en gezichts-schoonheid niet zwijgen. Rebecca was twee druppelen water haar moeder-zaliger. Judith geleek zoo verbluffend-veel haar broer Henri, dat zij door alle menschen die voordien alléén den rijken diamant-koopman hadden gezien, onmiddellijk als Rozenheim's zuster herkend werd.

ImmanoeïU... Alles kon zich zoo gek, zoo dwars bewenden. Want dat hoorde Josua juist het minst gaarne. Hij beschouwde het als een booze beschikking van het lot. Maar voor God, Zijn Heerlijkheid en Zijn wil, bukte hij in ootmoed.

Obligado: verplicht. —Cassér: ritueel.