Het Volk God's, van Armen en Rijken

181

op kantoor, in huis. Ze dreef van zichzelve ver wég. Ze glimlachte flauw om haar zotten meisjesdroom, het snoepen van haar naïeve verbeelding: een geliefde onder haar avondvenster, die haar vurig toériep, toé-zong op zijn guitaar, en die vertelde aat hij alweer

een woesten stier had neergestoken...... Uit oud-

Castilliaansche droomen... Nu zag ze spottend het mom van een Hollandschen grijnzerd...

Voor huishoudelijke dingen waren altijd menschen te huren. Voor de zaak, alléén vertrouwde, eigen krachten te gebruiken. Zoo, kort en bondig, redeneerde Henri. Esthcr moest vreemdelingen daags bezighouden, zoolang deze buiten kantoor, in Amsterdam vertoefden; soms weken achtereen. Telkens nieuwe menschen, nieuwe raadselen, nieuwe gedragingen. En ze deed het onnavolgbaar. Henri bleef verrukt over haar tact en haar verschijnen. Leo mompelde iets cynisch van: de edelvrouwe doet goed werk!... In zwarte kant of in lispelende zijde, of geheel naar de mode,... ze bleef ,,om te stelen". Zoo steil steeg Henri's koopmans-lyriek. Zij moest onafgebroken met twijfellooze Amerikanen, met verrukkelijk-oppervlakkige Franschen, met hevige Italianen, met nederig-opstandige en dan weer stoï-cynsche Armeniërs naar theaters, naar uitvoeringen, naar concerten, en nimmer scheen zij door verveling of eigen lusten aangegrepen. Zij moest bridge-partijen organiseeren, aparte maaltijden verzorgen. Den stijf-koppigen huisknecht Hendrik, half kreupel van rheu-matiek, — met wien Henri soms stuitend-joviaal, dan heerschzuchtig, dan toegeeflijk omging, — mocht zij vol verdraagzaamheid, duidelijk maken dat ze deze plicnten hem niet kón overlaten, al was hij nog zoo verknocht aan het huis en ,,den baas". Ze moest met knorrige of blufferige Amerikaansche gasten vooral naar musea, oude schilderijen zien. Eén verlangde zelfs, dat Esther hem nu eens eindelijk een schilderstuk van Shakespeare zou toonen! Zij moest, wanneer er beminlijke, toch zeer onbeschroomde echtgenooten en dochters de kooplieden vergezelden, met de nieuwsgierige onbenulligheden converseeren, winkelbezoeken afleggen,